منوچهری دامغانی شاعر ایرانی سده پنجم هجری اهلدامغانبود

منوچهری دامغانی شاعر ایرانی #سده پنجم هجری اهل دامغان بود. #او را شاعر طبیعت خوانده‌اند. بازتاب عناصر طبیعی نظیر رنگ، صوت، عناصر بویایی در آثار منوچهری چشمگیر است.
هرچند منوچهری اولین سراینده ایرانی نیست که از سرایندگان عرب متاثر شده‌است، با وجود این، شاید #در میان سرایندگان فارسی زبان پیش از خود یا معاصرانش هیچ کس به اندازه او از ادبیات عرب تأثیر نپذیرفته باشد.

از کودکی و جوانی منوچهری در دامغان اطلاعات چندانی در دست نیست او مدتی در دربار،  منوچهر قابوس زیاری در طبرستان بود. پس از مرگ منوچهر قابوس، منوچهری به ری رفت و به خدمت طاهر دبیر رسید که از طرف سلطان مسعود غزنوی در آن‌جا فرمانروایی داشت. وی از آنجا به دربار غزنه راه یافته، و به ستایشگری سلطان مسعود غزنوی مشغول شد. #منوچهری برای جلب حمایت عنصری، قصیدهایی به نام «لغز شمع» سرود و در آن عنصری را ستایش کرد. در سال ۴۳۲ هجری قمری، منوچهری در حالی که سی و چهار سال داشت درگذشت. #بیشتر شعرهای او دربارهٔ طبیعت است. #منوچهری قالب «مسمط» را برای نخستین بار در شعر پارسی پدید آورده است.
در اشعار او مفردات و اصطلاحات عربی بسیار دیده می‌شود که توانایی او در ادبیات عرب را منعکس می‌سازد.

(فخر فروشی منوچهری نسبت به دیگر شاعران معاصر خود در بیت زیر)
منوچهری به کثرت محفوظات خود از اشعار عربی در این بیت اشاره کرده است :
«من بسی دیوان شعر تازیان دارم ز بر
تو ندانی خواند الاهبی بصحنک فاصبحین» .
  #بخون