عاشقانه

‍ چرا پای غزل می لنگد امشب
زبان واژه ها می لرزد امشب
هزاران قافیه بی جان و خسته
هوای قلب را میفهمد امشب
نمیدانم چرا دامان شعرم
چو طفلی بی تبسم ماند امشب
نگاهش پر ز اشک و دست خالی
هزاران قصه از بر دارد امشب
شود شهزاده ی شهر ترنم
ولی در عمق جان میسوزد امشب
مزن نعره تو ای شبگرد عاشق
که حالت بر جهان می ارزد امشب..