اگر این رود بداند ڪهـ من بی چراغ

اگر این رود بداند ڪهـ من بی‌چراغ
از چَمـ و خَمـ ِ این شب ِ خسته گذشته‌امـ
می‌رود ماه را از آسمانـ می‌چیند

اگر این ماه بداند
ڪهـ من بی‌آسمانـ و ستاره زیسته‌امـ
زمین از رفتن ِ این همه رفتن باز می‌ماند

دیر آمدی حالایِ صدهزار ِ ساله‌ی من
من این نیستمـ ڪهـ بوده‌امـ
او ڪهـ من بود آنـ همه سال
رفته زیر سایه‌یِ آنـ بید ِ بی‌نشانـ مُرده است ༉


وَشب‌بخیربه‌تودرخت‌ِنیمه‌جان
#برای‌توڪه‌این‌حوالی‌پرسه‌میزنیᥫ᭡
۰²:⁴۰