همه چیز در کشور اسمآ اسلامی ما وارونه جلوه می کند!
کربلا در آن گیر و دار اسارت و بروز غرور و سرمستی کوفه و شام، عزم را جزم و اراده را استوارتر از گذشته ساخته بود تا در رویارویی با جبهه باطل، پیروزی خون بر شمشیر را به رخ کشد. در آن هنگامه جشن و پایکوبی حاکمان و پاره ای از مردم کوفه، سخنان امام سجاد و حضرت زینب و ام کلثوم (ع) چونان پتکی بر فرق حاکمیت و نیز سنانی در سینه بیداد فرو می رفت.
بیان مظلومیت، افشاگری و روشن گری، اثر ژرفی بر مردمان نهاد؛ به گونه ای که استاندار کوفه- ابن زیاد- و کارگزاران او در زمان کوتاهی به شدت منفعل شده و تشت رسوایی شان واژگون شد. سخنان کوبنده و برنده قافله سالار در آن فضای رعب و وحشت و تحریف،خطابه های شهره علی (ع) را در یادها زنده می کرد.
او که با فرهنگ و مردم شناسی کوفه دیرآشنا بود و به جوسازی ها و جوشکنی های آنان واقف بود. "چه بسیار کوفیان که در غفلت و خواب خرگوشی و زمستانی فرو رفته بودند."
او پس از حمد و ستایش خداوند، چنین جوشید و خروشید و گفت: «مردم کوفه! مردم مکار فریبکار! مردم خوار و بی مقدار! بگریید که همیشه دیده هاتان گریان و سینه هاتان بریان باد! زنی رشته باف را مانید که آن‌چه را استوار بافته است،از هم جدا سازد. پیمان های شما دروغ است و چراغ ایمانتان بی فروغ. مردمی هستید لاف زن و بلندپرواز! خودنما و حیلت ساز! دوست کش و دشمن نواز! چون سبزه پارگین، درون سوگنده، برون سبز و رنگین، نابکار چون سنگ گور نقره آگین. چه زشت کاری کردید! خشم خدا را خریدید و در آتش دوزخ جاوید خزیدید، می‌گریید؟!
بگریید! که سزاوار گریستنید؛ نه درخور شادمان زیستن. داغ ننگی برخود نهادید که روزگاران برآید و آن ننگ نزاید. این ننگ را چگونه می شویید؟ و پاسخ کشتن فرزند پیغمبر را چه می گویید؟ سید جوانان بهشت و چراغ راه شما مردم زشت، که در سختی یارتان بود و در بلاها غمخوار. نیست و نابود شوید ای مردم غدار.
هر آینه باد در دست دارید و در معامله ای که کردید زیانکار! و به خشم خدا گرفتار، و خواری و مذلت بر شما باد. کاری سخت زشت کردید، که بیم می رود آسمان‌ها شکافته شود و زمین کافته و کوه ها از هم گداخته.
می دانید چگونه جگر رسول خدا را خستید؟ و حرمت او را شکستید و چه خونی ریختید؟ و چه خاکی بر سر بیختید؟ زشت و نابخردانه کاری کردید که زمین و آسمان از شر آن لبریز است و شگفت مدارید که چشم فلک خونریز است. همانا عذاب آخرت سخت تر است و زیانکاران را نه یار و نه یاور است.
"این مهلت، شما را فریفته نگرداند! که خدا گناهکاران را زودازود به کیفر نمی رساند و سرانجام خون مظلوم را می‌ستاند. اما مراقب ما و شماست و گناهکار را به دوزخ می کشاند»."
پیامد فراز به فراز این سخنان گیرا و جگر سوز، سکوت بود و هق هق گریه ها و دیده های حیران پاره ای از تماشاگران.
_اماما!یابن الحسن!روزگار غریبی ست و ۴۰ سال همه چیز در کشور به اصطلاح و اسمآ اسلامی ما وارونه جلوه کرده و می کند!
بیان مظلومیت، افشاگری و روشن گری، اثر ژرفی بر مردمان نهاد؛ به گونه ای که استاندار کوفه- ابن زیاد- و کارگزاران او در زمان کوتاهی به شدت منفعل شده و تشت رسوایی شان واژگون شد. سخنان کوبنده و برنده قافله سالار در آن فضای رعب و وحشت و تحریف،خطابه های شهره علی (ع) را در یادها زنده می کرد.
او که با فرهنگ و مردم شناسی کوفه دیرآشنا بود و به جوسازی ها و جوشکنی های آنان واقف بود. "چه بسیار کوفیان که در غفلت و خواب خرگوشی و زمستانی فرو رفته بودند."
او پس از حمد و ستایش خداوند، چنین جوشید و خروشید و گفت: «مردم کوفه! مردم مکار فریبکار! مردم خوار و بی مقدار! بگریید که همیشه دیده هاتان گریان و سینه هاتان بریان باد! زنی رشته باف را مانید که آن‌چه را استوار بافته است،از هم جدا سازد. پیمان های شما دروغ است و چراغ ایمانتان بی فروغ. مردمی هستید لاف زن و بلندپرواز! خودنما و حیلت ساز! دوست کش و دشمن نواز! چون سبزه پارگین، درون سوگنده، برون سبز و رنگین، نابکار چون سنگ گور نقره آگین. چه زشت کاری کردید! خشم خدا را خریدید و در آتش دوزخ جاوید خزیدید، می‌گریید؟!
بگریید! که سزاوار گریستنید؛ نه درخور شادمان زیستن. داغ ننگی برخود نهادید که روزگاران برآید و آن ننگ نزاید. این ننگ را چگونه می شویید؟ و پاسخ کشتن فرزند پیغمبر را چه می گویید؟ سید جوانان بهشت و چراغ راه شما مردم زشت، که در سختی یارتان بود و در بلاها غمخوار. نیست و نابود شوید ای مردم غدار.
هر آینه باد در دست دارید و در معامله ای که کردید زیانکار! و به خشم خدا گرفتار، و خواری و مذلت بر شما باد. کاری سخت زشت کردید، که بیم می رود آسمان‌ها شکافته شود و زمین کافته و کوه ها از هم گداخته.
می دانید چگونه جگر رسول خدا را خستید؟ و حرمت او را شکستید و چه خونی ریختید؟ و چه خاکی بر سر بیختید؟ زشت و نابخردانه کاری کردید که زمین و آسمان از شر آن لبریز است و شگفت مدارید که چشم فلک خونریز است. همانا عذاب آخرت سخت تر است و زیانکاران را نه یار و نه یاور است.
"این مهلت، شما را فریفته نگرداند! که خدا گناهکاران را زودازود به کیفر نمی رساند و سرانجام خون مظلوم را می‌ستاند. اما مراقب ما و شماست و گناهکار را به دوزخ می کشاند»."
پیامد فراز به فراز این سخنان گیرا و جگر سوز، سکوت بود و هق هق گریه ها و دیده های حیران پاره ای از تماشاگران.
_اماما!یابن الحسن!روزگار غریبی ست و ۴۰ سال همه چیز در کشور به اصطلاح و اسمآ اسلامی ما وارونه جلوه کرده و می کند!
۲.۹k
۱۱ خرداد ۱۴۰۲
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.