ألفظُ اسمك فتضحك الوردة التي في الجدار تلك التي غرسها ملاكٌ مثلك دون أن يدري ثم غاب اسمت را تلفظ می کنم و گلی توی دیوار خندید آن گلی که فرشته ای مثل تو بی خبر کاشت و ناپدید شد
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.