عمر زاهد همه طی شد به تمنای بهشت او ندانست که در ترکِ تمناست ، بهشت این چه حرفیست که در عالمِ بالاست بهشت هر کجا وقت خوش افتاد ، همانجاست بهشت دوزخ از تیرگی بخت درون من و توست دل اگر تیره نباشد همه دنیاست ، بهشت صائب تبریزی
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.