آدمی که زنده باشه، کارنامه ی پر از لک و حفره هم داره. هر

آدمی که زنده باشه، کارنامه‌ی پر از لک و حفره هم داره. هر لکه‌ای تو این کارنامه، نشونه‌ای از تجربه‌ و لحظاتِ ناامیدکننده‌ی زندگیشه. نشونه‌ای از اشتباهاتی که کرده و خیانت‌هایی که انجام داده. اما این لکه‌ها هویت مارو نمی‌سازن. ما درس می‌گیریم چون آدم‌هایِ مرده تغییر نمی‌کنن. آدم‌هایِ مُرده کارنامه‌ی سفیدی دارن، چون مُردن.



-تو هم از این‌که نمی‌توانی غم‌ها یا شادی‌هایت را تبدیل به کلمه کنی
اندوهگین می‌شوی؟
اندوه برای چنین فقری نجیبانه است.

•چگونه شاد شود اندرونِ غمگینم؟
به اختیار، که از اختیار بیرون است•



۱۴۰۳۰۶۲۹