عاشقانه

شعرهایم نهایت اندوه
روی دوشم عذاب چشمانت
من بدنبال حسرتی از تو
حسرت بی‌قراری از جانت
گیج و بیتاب و بی اثر ماندست
شعرهایی که بی نشان از توست
شعرهایی که گریه می کردند
جان من بیقرار جان از توست
باورم میکنی این شبها
عشق شاید جنون من باشد
عشق اینجا مرا نمی‌فهمد
تشنه اما به خون من باشد
کوچه پس کوچه های افکارم
بعد از این مبتلای بن بستند
درد های ندیدنت ناخواه
میهمان‌های بودنم هستند
چشم های تو تا ابد در من
حس و حالی به وسعت دنیا
دردهایم همیشه تا بودن
دردهایی همیشه پا بر جا