بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
قسمت چهارم : از خود بپرس: ربّ تو کیست؟
إِنَّ اللَّهَ هُوَ رَبِّي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ - الله پروردگار من و پروردگار شماست؛ تنها او را پرستش كنيد كه راه راست همين است!(سوره زخرف آیه 64)
گاهی آدمی، قدرت‌ها و صاحبان زر و زور و تزویر را بزرگ و توانمند در هر کاری می‌بیند و گمان می‌کند که ربوبیّتی صاحب اختیاری دارند و تدبیر سرنوشت‌ها در اختیار آنان می‌باشد، در حالی که آنان مالک خود نیز نمی‌باشند!
حتی ممکن است کسی در نماز و در حالی که إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ می‌گوید، توجهش از خدا غافل شود و به سوی بندگانش معطوف گردد و در ذهنش خطور کند که: اگر فلانی دستم را بگیرد - اگر او لطف کند - اگر او برایم کارسازی کند و ... که در این صورت، به او می‌گوید: إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ!
پس، بسیار با توجه به او، ربّی، ربَّنا، یا ربُّ العالمین و ربُّنا الله - بگوییم؛ چرا که همین القائات اثر می‌گذارد تا جز او ربّ ندانیم. همیشه دقّت و توجه داشته باشیم و اقرار نماییم که ربّ ما و همگان، الله جلّ جلاله می‌باشد.