نوشتار اصلی زبان کوردی بخش ششم...

نوشتار اصلی زبان کوردی بخش ششم...






ب- گروه شرقی: عبارت است از کوردی رایج در ماورای قفقاز شوروی سابق، یعنی در ارمنستان، آذربایجان، گرجستان، همچنان که در ترکمنستان، قرقیزستان و قزاقستان. گویش دیگری که با این گویش قرابت دارد، گویشی موسوم به بادینانی است، که بر مبنای سلطان نشین باستانی بهدینان نامگذاری شده است و در شمال غربی عراق، در موصل و دهوک رواج دارد. گروه شرقی نیز باعث پدید آمدن یک زبان ادبی شده است. در اتحاد جماهیر شوروی، از همان آغاز حکومت شوروی، هویت ملی جمعیت کورد به رسمیت شناخته شد. در آن جا خط ارمنی برای انتشار نخستین آثار کوردی مورد استفاده قرار گرفت. در سال 1929 میلادی، همزمان با موج بزرگ لاتینی گرایی که کشورهای مشرق زمین را در بر گرفته بود، یک لغت شناس آسوری به نام ق.ی. ماراگولف الفبایی را بر اساس الفبای لاتینی تنظیم کرد و این الفبا تا هنگام جنگ جهانی دوم برای انتشار آثار کوردی مورد استفاده قرار گرفت. تلاش رهبران شوروی باعث شد که بسیاری از الفباهای رایج در آن کشور، از جمله الفبای کوردی، به الفبای سیریلی تبدیل شوند. الفبای سیریلی، از سال 1946 میلادی تاکنون در نشر تعداد زیادی از آثار کوردی در شوروی سابق و کشورهای تازه استقلال یافته مورد استفاده قرار گرفته است.