بسماللهالرحمنالرحیم

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم
#سلام_علیکم

شاید از خودتان بپرسید فتنه اکبر که این روزها خیلی در صفحات اجتماعی دیده می شود چه شاخصه هایی دارد؟
یکی از راههایی که می تواند به ما برای پی بردن به ماهیت این فتنه کمک کند شناخت فتنه نظیر آن در زمان حضرت امام علی علیه السلام می باشد.
قبلا در مورد اشعث بن قیس کندی و خانواده این شخص در مطلبی صحبت کردیم.
یکی از نکاتی که در تحلیل فتنه ها باید مد نظر قرار گیرد، ماهیت فتنه می باشد.
امام علی علیه السلام در خطبه ۹۳ نهج البلاغه می فرماید: «همانا فتنه ها چون روی آورد، باطل را به صورت حقّ آراید، و چون پشت کند، حقیقت چنانکه هست نماید» یا به عبارت دیگر: «فتنه ها چون روی آورند ناشناس باشند، و چون بازگردند شناخته شوند.» خیلی از ما فتنه ها رو با درگیری ها، آشوبها و امثالهم می شناسیم، در حالیکه اساس فتنه ها چیزی نیست جز تشخیص حق از باطل و در بستر حوادثی رخ می دهد که اغلب ما قادر به تشخیص تفاوت آنها با حوادث روزمره زندگی مان نیستیم.

فتنه اشعث هم یکی از همین فتنه ها است که اگر چه آثار این فتنه بر تاریخ امت اسلام از حدود چهارده قرن پیش تا همین امروز ادامه دارد، اما متأسفانه کمتر مورد توجه و مداقه قرار گرفته است.

علت اصلی این بی توجهی، عدم شناخت مسلمانان و خصوصا شیعیان نسبت به مفهوم فتنه و اختلاط حق و باطل در آن بوده است. در این بین، فتنه هایی که همراه با آنها در گیری و آشوبهای سخت موجود نباشد به دلیل ناشناخته ماندن، به مراتب خرد کننده تر هستند و آثار آنها بسیار مخرب و طولانی تر می باشد. ریزشها (بخوانید کشته های نرم) در این فتنه ها بسیار زیاد و اثرات فرهنگی، سیاسی و اجتماعی این فتنه ها بسیار شدید است.

بنابراین اولین قدم در شناخت فتنه این است که تشخیص دهیم فضایی که در آن قرار داریم فضای فتنه هست یا نه.
برای مثال در مورد فتنه سامری، اصلا فضا، فضای درگیری و آشوب نیست، قوم بنی اسرائیل تا زمان بازگشت موسی از کوه طور هم نفهمیدند که دچار فتنه شده اند.
در مورد فتنه اشعث هم همین شرایط صدق می کند، قوم آقا امیرالمؤمنین علیه السلام، در جریان جنگ صفین وقتی در مقابل قرآنهای سرنیزه قرار گرفتند، آنجا هم تشخیص فتنه کار دشواری بوده است. چرا که هر چه حق با باطل بیشتر آمیخته گردد، شناخت آن به مبنای دینی محکم تر و بصیرت بالاتری نیاز دارد.

بنابراین می توان گفت در وقایع مختلف یکی از راههای شناخت فضای فتنه، آمیخته شدن حق با باطل می باشد. معمولا آمیختن حق با باطل و پوشاندن لباس حق بر باطل توسط افرادی انجام می شود که اشعث بن قیس یک نمونه بارز از این افراد بوده است.