مصرف چاي سبز در تعداد انگشت شماري از خانواده ها رايج است،

مصرف چاي سبز در تعداد انگشت شماري از خانواده‌ها رايج است، اما اين اطمينان وجود دارد كه افراد با آگاهي از فوايد اين چاي بيشتر به سمت مصرف اين نوشيدني باارزش جذب مي‌شوند‌. اخيراً از فوايد بسيار چاي سبز صحبت هاي زيادي مي شود و حتي چاي را بهترين نوشيدني پس از آب مي دانند. هم چاي سياه و هم چاي سبز داراي رنگدانه هايي مي باشند که اثر کاهش ابتلا به سرطان هاي مختلف در آنها ديده شده است. زماني که چاي با غلظتي مناسب دم بکشد، تنها محتوي نيمي از کافئين يک فنجان قهوه است. با اينحال چاي بدون کافئين هم وجود دارد. مردم چين از ديرباز چاي سبز را به عنوان يک نوشيدني دارويي مصرف کرده و مي کنند و به دليل اهميت ويژه اين گياه، اصول خاصي نيز براي تهيه آن دارند. به تازگي علاوه بر مردم چين، چاي سبز در بسياري از کشورهاي جهان طرفداران فراواني يافته است. دليل اصلي اين استقبال، آشنايي مردم ديگر کشورها با خواص درماني اين نوع نوشيدني است. هرچند در مواردي توصيه و پيشنهاد مردم به يکديگر عامل اصلي مصرف برخي مواد غذايي يا نوشيدني ها است، اما در مورد چاي سبز علاوه بر توصيه دهان به دهان، پژوهشگران نيز خواص دارويي آن را تاييد کرده اند. نوشيدن روزانه3 تا 4 فنجان چاي سبز، مانع از ابتلا به بسياري از بيماري ها مي شود.

پژوهشگران 25 مورد را به عنوان دلايل اصلي مصرف چاي سبز مي دانند. گياه چاي در آب‌وهواي گرم رشد مي‌كند. براي توليد چاي معمولا برگ‌هاي كوچك‌تر و جوان‌تر انتخاب مي‌شوند. در مجموع 3 نوع چاي وجود دارد: چاي سياه،‌چاي سبز و چاي اولانگ (نوعي چاي چيني). مزيت چاي سبز بر چاي‌هاي ديگر اين است كه كمتر تحت تاثير فرآيند قرار گرفته و تركيبات موجود در آن پايدار باقي مانده است. چاي سبز بخ عنوتن يک ترکيب ضدسرطان و آنتي‌اكسيدان شناخته شده است. تحقيقات نشان مي دهد که نوشيدن مرتب چاي سبز مي تواند در پيشگيري و درمان بيماريهاي ناعلاجي مثل سرطان بسيار موثر باشد.

بسياري از خواص چاي سبز مربوط به ماده‌اي به نام كاتچين است كه فعاليت آنتي‌اكسيداني آن بسيار بالا بوده و نسبت به آنتي‌اكسيدان‌هاي معروفي چون ويتامين‌هاي C وE بسيار قوي‌تر عمل مي‌كند. نوشيدن چاي سبز مي‌تواند احتمال ابتلا به بيماري‌هاي مختلف را كاهش دهد، از بيماري‌هاي ساده باكتريايي گرفته تا بيماري‌هاي مزمني چون بيماري‌هاي قلبي، سكته، سرطان، مشکلات دهاني دنداني، و استئوپرز. گياه چاي، گل بزرگي است که داراي برگ هاي هميشه سبز است و همانطور که اشاره شد، چاي سبز بومي کشور چين است و در آن کشور بيش از پنج هزار سال مورد مصرف بوده است. امروزه چاي در تمامي نقاط آسيا و بخش هايي از خاورميانه و آفريقا نيز کشت مي شود. چاي سياه تخمير داده مي شود و به اندازه چاي سبز سالم نيست. چاي سبز تخمير داده نمي شود (چاي اولانگ نيمه تخمير شده است).