عاشقانه

‍ برای از تو سرودن نفس نمانده دِگر
برای حبس پرنده قفس نمانده دگر
برای گفتنِ دوست میدارمت، کمی دیر است
که گوشها کَر است وفریادرَس نمانده دگر
دلم زِ حرف پُر است و مجالِ گفتن نیست
که کاروانِ خسته یِ دل را جَرَس نمانده دگر
دریغ که فرصتِ عاشقی بود و دل نبستم من
کنون زمان، برایِ"عشق"یا"هوس"نمانده دگر
جوانی اَم به شتاب رفت و من نفهمیدم
گذشت عُمرو راهِ پیش و پس، نمانده دگر
نیست شاخه گلی بهرِ شادیِ روح مرحومم
بِرویِ سنگِ مزارم، جز خارو خس نمانده دگر