/
4
عملی که از هزار سال عبادت بهتر است
منظور از تفكر در اين روايات، تفكرى است كه بر معرفت انسان بيافزايد و موجب ارتقا و تعالى روحى و معنوى او گردد نه تفكر درباره امور بيهوده و بى ثمر. بله، تفكرى كه معرفت را فزونى بخشد، اگر چه اندكى باشد ثمره اش بيش از ۷۰ سال عبادت بدون تفكر است.
زمينه هاى تفكر را بايستى از قرآن آموخت، مثلاً: تفكر در آفرينش، تفكر در معاد، تفكر در عظمت پروردگار، تفكر در آيات قرآن و..
شايسته است انسان با دقت به ابعاد آفرينش توجه نموده و آثار قدرت حق را در آن مشاهده نمايد و پيوسته به ياد خدا باشد!
قرآن مجيد مى فرمايد: ان فى خلق السموات و الارض و اختلاف الليل و النهار لايات لاولى الالباب الذين يذكرون اله قياماً وقعوداً و على جنوبهم و يتفكرون فى خلق السموات و الارض ربنا ما خلقت هذا باطلا سبحانك فقنا عذاب النار…
همانا در آفرينش آسمان ها و زمين و جايگزين گشتن شب به جاى روز و روز به جاى شب براى خردمندان نشانه هايى از قدرت پروردگار مشهور است. آن خردمندانى كه خداى را در حال ايستاده و نشسته و بر پهلو ياد مى كنند و در خلقت آسمان ها و زمين مى انديشند كه اى خداى ما تو اين ها را باطل و برخلاف حكمت نيافريده اى. تويى منزه از هر باطل و خطايى پس ما را از عذاب آتش نگهدار باش»
قرآن كريم به اشكال مختلف جايگاه بلند متفكران و دانشمندان را تذكر داده است: (زمر/ ۹) (مجادله/ ۱۱) (زمر/ ۱۸).
حضرت على (ع) مى فرمايد: اگر در عظمت قدرت الهى مى انديشيدند و همچنين در فراوانى نعمت هاى حق تأمّل مى كردند به راه راست برگشته و از عذاب سوزان مى ترسيدند. ولى چه بايد كرد كه دل ها مريض و چشم ها معيوب گشته و از ديدن و درك كردن حقايق بازمانده اند!
با توجه این حدیث شریف می توان فهمید كه، تفكری برتر از عبادت است كه موجب عبرت گرفتن و تعمق در احوال خود، و رابطه‌ی با خداست.
از امام صادق علیه السلام می‌خوانیم:
أفضل العبادة إدمان التفكر فی الله و فی قدرته. " برترین عبادات، اندیشه‌ی مدام در خداوند و قدرت اوست"
حضرت رسول:«سُئِلَ رَسُولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله اَیُّ الْمُؤْمِنِینَ اَکْیَسُ. فَقالَ أَکْثَرُهُمْ ذِکْرا لِلْمَوْتِ وَأَشَّدُّهُمْ لَهُ اسْتِعْدادا؛ از حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله سؤال شد: زیرک ترین مردم که می باشد؟ فرمود: آن که بیشتر یاد مرگ کند و زیادتر مهیّای آن شده باشد.»
معمر ابن خلاد می‌گوید از امام رضا علیه السلام شنیدم كه فرمود: "عبادت به نماز و روزه‌ی زیاد نیست، بلكه عبادت اندیشیدن در امر خداوند است!
پر واضح است كه امام نماز و روزه را زیر سوال نبرده، كه خود و خاندانش، بزرگترین عابدان دهر بودند كه بیشترین صوم و صلاة را به پا داشتند، بلكه مغز عبادت را تفكر درباره خداوند دانسته اند، و اندك ترین اثر این اندیشه می توان این دانست كه فرد بداند چه كار می كند و برای چه و از برای كه می كند. و این اولین سوالی است كه برای خود شخص و فردی كه او را در حال عبادت می بیند پیش می آید!
در روایتی از امیر مؤمنان، علی علیه السلام آمده است: تفكر شخص را به سوی خوبی ها و عمل به آن ها فرا می خواند!
و خلاصه ارزش تفكر تا بدانجاست كه خود از عبادت های بسیار بزرگ و ارزشمند است كه هر كه توفیق به جا آوردن آن را پیدا نمی كند.
زمينه هاى تفكر را بايستى از قرآن آموخت، مثلاً: تفكر در آفرينش، تفكر در معاد، تفكر در عظمت پروردگار، تفكر در آيات قرآن و..
شايسته است انسان با دقت به ابعاد آفرينش توجه نموده و آثار قدرت حق را در آن مشاهده نمايد و پيوسته به ياد خدا باشد!
قرآن مجيد مى فرمايد: ان فى خلق السموات و الارض و اختلاف الليل و النهار لايات لاولى الالباب الذين يذكرون اله قياماً وقعوداً و على جنوبهم و يتفكرون فى خلق السموات و الارض ربنا ما خلقت هذا باطلا سبحانك فقنا عذاب النار…
همانا در آفرينش آسمان ها و زمين و جايگزين گشتن شب به جاى روز و روز به جاى شب براى خردمندان نشانه هايى از قدرت پروردگار مشهور است. آن خردمندانى كه خداى را در حال ايستاده و نشسته و بر پهلو ياد مى كنند و در خلقت آسمان ها و زمين مى انديشند كه اى خداى ما تو اين ها را باطل و برخلاف حكمت نيافريده اى. تويى منزه از هر باطل و خطايى پس ما را از عذاب آتش نگهدار باش»
قرآن كريم به اشكال مختلف جايگاه بلند متفكران و دانشمندان را تذكر داده است: (زمر/ ۹) (مجادله/ ۱۱) (زمر/ ۱۸).
حضرت على (ع) مى فرمايد: اگر در عظمت قدرت الهى مى انديشيدند و همچنين در فراوانى نعمت هاى حق تأمّل مى كردند به راه راست برگشته و از عذاب سوزان مى ترسيدند. ولى چه بايد كرد كه دل ها مريض و چشم ها معيوب گشته و از ديدن و درك كردن حقايق بازمانده اند!
با توجه این حدیث شریف می توان فهمید كه، تفكری برتر از عبادت است كه موجب عبرت گرفتن و تعمق در احوال خود، و رابطه‌ی با خداست.
از امام صادق علیه السلام می‌خوانیم:
أفضل العبادة إدمان التفكر فی الله و فی قدرته. " برترین عبادات، اندیشه‌ی مدام در خداوند و قدرت اوست"
حضرت رسول:«سُئِلَ رَسُولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله اَیُّ الْمُؤْمِنِینَ اَکْیَسُ. فَقالَ أَکْثَرُهُمْ ذِکْرا لِلْمَوْتِ وَأَشَّدُّهُمْ لَهُ اسْتِعْدادا؛ از حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله سؤال شد: زیرک ترین مردم که می باشد؟ فرمود: آن که بیشتر یاد مرگ کند و زیادتر مهیّای آن شده باشد.»
معمر ابن خلاد می‌گوید از امام رضا علیه السلام شنیدم كه فرمود: "عبادت به نماز و روزه‌ی زیاد نیست، بلكه عبادت اندیشیدن در امر خداوند است!
پر واضح است كه امام نماز و روزه را زیر سوال نبرده، كه خود و خاندانش، بزرگترین عابدان دهر بودند كه بیشترین صوم و صلاة را به پا داشتند، بلكه مغز عبادت را تفكر درباره خداوند دانسته اند، و اندك ترین اثر این اندیشه می توان این دانست كه فرد بداند چه كار می كند و برای چه و از برای كه می كند. و این اولین سوالی است كه برای خود شخص و فردی كه او را در حال عبادت می بیند پیش می آید!
در روایتی از امیر مؤمنان، علی علیه السلام آمده است: تفكر شخص را به سوی خوبی ها و عمل به آن ها فرا می خواند!
و خلاصه ارزش تفكر تا بدانجاست كه خود از عبادت های بسیار بزرگ و ارزشمند است كه هر كه توفیق به جا آوردن آن را پیدا نمی كند.
۵.۷k
۱۶ خرداد ۱۴۰۲
دیدگاه ها (۱۳)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.