مسلم است که در خانه هیچوقت نمیشود مدت طولانی گوشه ای ارام

مسلم است که در خانه هیچوقت نمیشود مدت طولانی گوشه ای ارام گرفت و فکر کرد
گاهی هم میان فکرها اشک ریخت یا کمی خندید !!
آن هم وقتی همه خانه باشند
از فردایش قطع به یقین تو را دیوانه میخوانند!
اما بعضی وقتا هست که کتابی بر میداری به آن خیره میشوی
که مثلا آنرا میخوانی
آنوقت کسی مزاحمت نمیشود
و مدام نمیپرسد به چه فکر میکنی؟؟
اصلا نمیفهمند که داری فکر میکنی !!
گاهی هم یک ورق میزنی که انگار همه چیز رو به راه است
بعد هم با خیال راحت فکرهایت که تمام شد
بغض هایت را که قورت دادی
خنده های تلخت را که زدی
کتاب را میبندی ، میروی برای خودت چای میریزی !
راستش همین شد که تازه فهمیدم چرا بعضی کتابها بدون انکه خوانده شوند زود میپوسند !!
انگار انها ما را خوانده اند و ذره ذره از بین رفتند !