حامد زمانی ثریا

حامد _ زمانی _ ثریا**

«ما مردای دبستانیم امیدایی که در سر داشت
پریدن یادمون داده همون که ما رو باور داشت
معلم های ما دیروز به جرم علم جون دادن
برای درس امروزم به ما سرمشق خون دادن»

روایت می گه دانش تو ثریا هم اگه باشه
بهش می رسه ایرونی فقط کافیه که پاشه
یه نسل از بس که همت داشت واسه خاکش نفس می ده
حالا نسلی که ما هستیم چه جوری درس پس می ده درس پس می ده
باید که بند پوتینت برای کار محکم شه
باید هر جایی که هستی واست خط مقدم شه
میون هجمه دشمن نداریم روز تعطیلی
لباس رزم می پوشیم تو این تحریم تحمیلی

مبادا پشت یک ملت میون جنگ خالی شه
مبادا خنجر دشمن تو دستای خودی باشه
می شن بازیچه اونها که خداشون می شه دنیاشون
مبادا نرخ بعضی ها بشه هم قد جیباشون
دبستانی اون روزا حالا تو فکر تحریمه
نبرد با کدخدایی که طلبکار یه تعظیمه
هنوزم خاکریز اینجاست هنوزم جبهه جنگه
فقط یه یا علی می خواد کجای کار می لنگه

«خزون هیچ تحریمی جلودار بهارش نیست
خزون هیچ تحریمی جلودار بهارش نیست
همه می دونن ایرونی کم آوردن تو کارش نیست»