بیخیالش اگه ای فاصله دوره گلکم

بیخیالش اگه اِی فاصله دوره گلکم
همه جا از تو ُپرِ عطرِ حضوره گلکم
زیر یَی عینکِ دودی بکو قایم چِشِته
که چِشِ مردمِ کوچه همه شوره گلکم
روسری وا بکنی... غیرتِ مَه گل بکنه
دلخور از مه نشی آخه دسِ زوره گلکم
ننه ی بی پدرت با منِ عاشق چه لجه
بشش آخه چه بگم پَش لبِ گوره گلکم
توی کوچه اگه بابات بِشَم شک بکنه
بگو ای مردکِ بیچاره سفوره گلکم
ِای همه خوشدلیِ مه سر ِاینه به خدا
که تو اعماق_چشاگت گلِ نوره گلکم
عصر جمعه پرم از حسرتِ خرمایِ لبت
آخه ای مُرده هم از اهلِ قبوره گلکم
سر بنه شانه ی مَه هق هقِ گریه بده سر
دل_لا_مصب_مه_سنگ_صبوره گلکم
کو رقیبم که زنم شاهرگِ ناکسِ شَه
آخرین حربه همین تیزی_کوره گلکم