اگه یه روز بچه دار شدی

اگه یه روز بچه دار شدی،
عقایدِ خودت رو بهش تحمیل نکن.
هِی واسش تصمیم نگیر که با کی بگرده و با کی نه،
بزار خودش دوست و دشمن اش رو تشخیص بده.
هِی تحتِ فشار نزارش که باید چی کار کنه و چی کار نه،
بزار اونقدر سرگردون بچرخه تا راهِش رو درست انتخاب کنه،
اما خودش انتخاب کنه!
بجای اینکه اشتباهاتش رو بکوبی توی سرش،
با محبت بشین پای حرفاش،
لبخند بزن بگو "حمایتت میکنم"
اگه دیدی اشتباهی کرد و ضربه خورد، نگو "من که بهت گفته بودم! گوش نکردی!!"
بگو "ایرادی نداره، منو که داری، اینبار بهتر تصمیم میگیری"
اگه دیدی تفکراتش با تو فرق داره، بجای مخالفت یه کم فکر کن،
توام تفکراتت با مادر و پدرت فرق داره،
توام مخالفِ خیلی از رفتارها و عقایدشون هستی،
فکر و رفتارِ توام با نسلِ قبلی مقایرت داره
پس بجای بدخلقی، توام درک کن
اگه یه روز بچه دار شدی،
جوری رفتار کن که تورو الگوی خودش قرار بده
اما هیچوقت چیزی رو بهش تحمیل نکن
نگران باش، اما با عشق باهاش رفتار کن
مواظبش باش، اما حمایتش کن
دوستش داشته باش، اما بهش اجازه ی درخشیدن بده
فرصت بده خودش رو پیدا کنه
خودش رو بشناسه
این خودشناسی یک شبه صورت نمیگیره
ماه ها یا شاید سالها طول بکشه، اما ازش یه شخصیتِ ثابت، محکم و قوی میسازه
انسانِ اجتماعی، کسیه که اونقدر تجربه داره که مستقل و قوی، روی دو پای خودش وایسه و بدونِ تکیه به دیگری قدم برداره
تو مادر/پدرِ اونی،
اما اون یه خدا داره، که خیلی بیشتر از منو تو مواظبِ بندَشه...
تو حمایت گرِ اونی،
اما خدا هر لحظه از زندگیش با عشق حواسش به آفریده ی خودشه
که خداگونه حواسش همیشه به بندشه...❤ ️