میدانی!

میدانی!
معشوق جای خودش را دارد!
مادر حسابش سواست!
اما رفیق...
رفیق آمیخته‌ای‌ست از این دو...
باید عشقِ معشوق را داشته باشد و دلسوزی مادر را ...
من برعکس خیلی‌ها، به این باور ندارم که:
اگر رفیقت دید، حالت بد است،
بگوید: " کی، کجا باشم؟ "
من آن تیز‌ی اش را میخواهم، که خودش را به من برساند!
و مرا بِکَند از جایی که هستم،
و پرتم کند به جایی حوالیِ سرخوشی، کنار خودش...
دلم میخواهد روزهای سر به هوایی،
به وقتش پایِ شیطنت‌هایم بماند،
و به زمانش یادم بی‌اندازد از مسیر دور نشوم!

مرا کوچک ببیند و بزرگ بخواند!
مرا ضعیف بداند قوی بِدارد!
و یادش بماند
که جای خوشی، همراهم باشد،
جای ناخوشی، همراه‌تر... من در این روزهای پر ازدحام،
آدم‌های واقعی را میخواهم!
رفیقی که برایم مادر و معشوق باشد...!
و رفاقتش سبز باشد و بوی بهار دهد..

**********

ولی من یه رفیق دارم
که جایِ خالیِ خیلیا رو پُر کرده
همونی که هیچکس نمیتونه جاشو بگیره...♥️

پــ.ن1: رفیق! تو نباشی، زندگی به چه دردِ من میخوره؟!
پــ.ن2: آهای رفیق روزگار خوبم الان کجایی ببینی خرابم...
پــ.ن3: وقتی نیستی... :(. خیلی بَدِ که نیستی...