حافظ غزل

ﺳﺮ ﺍﺭﺍﺩﺕ ﻣﺎ ﻭ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﻭﺳﺖ
ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺎ ﻣﯽ‌ﺭﻭﺩ ﺍﺭﺍﺩﺕ ﺍﻭﺳﺖ

ﻧﻈﯿﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﯾﺪﻡ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻣﻪ ﻭ ﻣﻬﺮ
ﻧﻬﺎﺩﻡ ﺁﯾﻨﻪ‌ﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺭﺥ ﺩﻭﺳﺖ

ﺻﺒﺎ ﺯ ﺣﺎﻝ ﺩﻝ ﺗﻨﮓ ﻣﺎ ﭼﻪ ﺷﺮﺡ ﺩﻫﺪ
ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺷﮑﻨﺞ ﻭﺭﻕ‌ﻫﺎﯼ ﻏﻨﭽﻪ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺗﻮﺳﺖ

ﻧﻪ ﻣﻦ ﺳﺒﻮﮐﺶ ﺍﯾﻦ ﺩﯾﺮ ﺭﻧﺪ ﺳﻮﺯﻡ ﻭ ﺑﺲ
ﺑﺴﺎ ﺳﺮﺍ ﮐﻪ ﺩﺭﯾﻦ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎﮎ ﺳﺒﻮﺳﺖ

ﻣﮕﺮ ﺗﻮ ﺷﺎﻧﻪ ﺯﺩﯼ ﺯﻟﻒ ﻋﻨﺒﺮﺍﻓﺸﺎﻥ ﺭﺍ
ﮐﻪ ﺑﺎﺩ ﻏﺎﻟﯿﻪ ﺳﺎ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺧﺎﮎ ﻋﻨﺒﺮﺑﻮﺳﺖ

ﻧﺜﺎﺭ ﺭﻭﯼ ﺗﻮ ﻫﺮ ﺑﺮﮒ ﮔﻞ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭼﻤﻦ ﺍﺳﺖ
ﻓﺪﺍﯼ ﻗﺪّ ﺗﻮ ﻫﺮ ﺳﺮﻭ ﺑﻦ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻟﺐ ﺟﻮﺳﺖ

ﺯﺑﺎﻥ ﻧﺎﻃﻘﻪ ﺩﺭ ﻭﺻﻒ ﺷﻮﻕ ﻧﺎﻻ‌ﻥ ﺍﺳﺖ
ﭼﻪ ﺟﺎﯼ ﮐﻠﮏ ﺑﺮﯾﺪﻩ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﯿﻬﺪﻩ ﮔﻮﺳﺖ

ﺭﺥ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺩﻟﻢ ﺁﻣﺪ ﻣﺮﺍﺩ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﯾﺎﻓﺖ
ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺣﺎﻝ ﻧﮑﻮ ﺩﺭ ﻗﻔﺎﯼ ﻓﺎﻝ ﻧﮑﻮﺳﺖ

ﻧﻪ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﻝ ﺣﺎﻓﻆ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﻃﻠﺐ ﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﺩﺍﻏﺪﺍﺭ ﺍﺯﻝ ﻫﻤﭽﻮ ﻻ‌ﻟﻪ ﺧﻮﺩﺭﻭﺳﺖ


#حافظ #غزل

#بزرگداشت_خواجه _شمس الدین_محمد_حافظ_شیرازی
#شعر