تا پیش تو

و زمانی که دیگر نمی شود در این جهان زیست ، من به تو پناه می آورم و تو را می خوانم. همانگونه که تو مرا خواندی نزد تو می آورم تموم وجودم را.
به عشق بوی تو صفحات کتاب را ورق می زنم. زمانی که چشمانم دیگر بینا نیست و لبانم خشکیده نجوای کتاب آشفته مرا می برد، تا آسمان کبودی که تو زیر آن ایستاده ای.....