در حالی که پرستار مشغول تزریق بود. ورونیکا دوباره پرسید :

در حالی که پرستار مشغول تزریق بود. ورونیکا دوباره پرسید : "چقدر وقت دارم؟"
"بیست و چهار ساعت, شاید کم تر"
ورونیکا سرش را پایین انداخت و لبش را گزید. اما توانست بر خودش غلبه کند.
" می خواهم دو خواهش بکنم. اول, دارویی به من بدهید تزریقی یا هر طور دیگر تا بتوانم بیدار بمانم و از هر لحظه باقی مانده زندگی ام لذت ببرم. من خیلی خسته ام اما نمی خواهم بخوابم. کارهای زیادی دارم کارهایی که همیشه در روزهایی که فکر می کردم زندگی تا ابد ادامه دارد به آینده موکول کرده ام. کارهایی که وقتی به این فکر افتادم که زندگی ارزش زیستن ندارد, علاقه را به آنها از دست دادم. "
"و خواهش دوم چیست؟"
می خواهم اینجا را ترک کنم تا خارج از اینجا بمیرم. می خواهم قلعه لیوبلینا را ببینم. همیشه همان جا بوده و من هیچوقت کنجکاو نبوده ام که بروم و از نزدیک ببینمش. می خواهم با زنی که در زمستان شاه بلوط و در تابستان گل می فروشد, صحبت کنم. بارها از کنار هم رد شده ایم, و هیچ وقت از او نپرسیده ام حالش چطور است. و می خواهم بدون بالاپوش بیرون بروم و در برف قدم بزنم می خواهم بفهمم سرمای بیش از حد یعنی چه؟! من که همیشه گرم می پوشیدم, همیشه انقدر از سرما خوردگی می ترسیدم.
خلاصه دکتر، می خواهم باران را روی صورتم احساس کنم, به هر مردی که خوشم می آید لبخند بزنم, تمام قهوه هایی را که ممکن است مردها برایم بخرند بپذیرم.
می خواهم مادرم را ببوسم بگویم دوستش دارم در دامنش گریه کنم بدون اینکه از نشان دادن احساسم خجالت بکشم. احساسات من همیشه بوده اند, فقط پنهان شان می کردم.


دیالوگی زیبا از فیلم و کتاب: ورونیکا تصمیم میگیرد بمیرد