قرآن میفرماید وما خلقنا السماء والرض وما بینهما لاعبین ما آنچه در دنیا هست ...

.
قرآن میفرماید: «وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاء وَالأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا لاعِبِینَ؛ ما آنچه در دنیا هست را به صورت لعب نیافریدیم.» .

لعب یعنی بازی. بدان که خلقت دنیا بازیچه نیست، شما بازیچه گرفتی! انسان به دقت آفریده شده و خدا برای همه چیزش برنامه دارد: خوابیدن، عشق، نفرت، نشست و برخاست و...
.
. «هرچه پیش آمد، خوش آمد» را دور بیندازید. غرب همین را میگوید. در غرب که نه خدا را قبول دارند و نه قیامت را، اینچنین میشود که تمام زندگیشان همین شصت سال و هفتاد سال است.
به خاطر همین، هدف ندارند و عمرشان صرف بازی و کارهای لغو میشود.

اما تو که مسلمانی و میدانی شاید میلیاردها سال در برزخ باشی و پس از آن تا بی نهایت زندگی خواهی کرد، باید برنامه ات تفاوت کند.

انسانی که به مرحله ی «شدن» رسیده، حضرت ولی عصر(ع) است. تو خودت و خلقتت را دست کم میگیری! تا آن اندازه یک انسان میتواند رشد کند.

و از طرفی اگر حواسش نباشد، چنان سقوط میکند که در دوزخ جاودان خواهد بود و از هرچه که فکرش را بکنی -حیوان و...- پَست تر میشود.