عاشقانه

گاهی به صد دیوان دلت راضی نمیگردد
اما... هوایـی می شَوی  با مصرعی کوتاه
برقِ شهابی می برَد هوش از سرَت گاهی
اما... به چشمانَت  نمی آید  شُکوهِ  ماه
در راهِ فتح قله ای از آرزوهایت
دل را چه آسان میزنی گاهی به دریاها
گاهی خودت را میسپاری دست تقدیرت
وقتی نمیدانی چه میخواهی از این دنیا
گاهی گرفتاری میانِ منطق و احساس
شاید خودت هم نیستی باقلب خود صادق
گاهی نمی دانی کنی اقرار یا انکار
وقتی که روزی عاشقی روزِ دگر فارغ