نومیدی

هیچ کس اتفاقات شوم رو ب یاد نمیاره....
حتی اگر خیلی تاثیر گذار باشند فقط جاشون توی سررسیدهاست...
و اغاز من فقط شوم بود..ن انقدر تاثیر گذار...
من فراموش شده از چشم و گوش و زبانم...
حتی تاریخ هم مرا ب یاد نمی اورد...
نمیدونم اون روز کسی خوشحال هم شد یا نه...
اما الان خودم اصلا خوشحال نیستم...
تولدی شوم...ب رنگ پاییز سرد و زرد...
هرچند ک زمین ز اردیبهشت گشته بهشت برین...
اما ما لکه ننگی بودیم بر ان...
هفتم رمضان بود و چهار اردیبهشت...