قرار بود غمم را به عشق چاره ڪنے
قرار بود غمم را به عشق چاره ڪنے
نه این ڪه این دل خون را هزار پاره ڪنے
روا نبود ڪه من در میانه خاک شوم
ڪنار گود تو بنشینے و نظاره ڪنے
دلم ڪنار نمیآید این جدایے را
نمیشود به همین راحتے ڪناره ڪنے
قرار بود ڪه حافظ به خنده باز شود
نه این ڪه اشک بریزے و استخاره ڪنے
مباد خرمن مویت ز اشک خیس شود
مباد دامن شب را پُر از ستاره ڪنے
«رسید مژده ڪه ایام غم نخواهد ماند»
نشد ڪه فال بگیرے و زود پاره ڪنے
نه این ڪه این دل خون را هزار پاره ڪنے
روا نبود ڪه من در میانه خاک شوم
ڪنار گود تو بنشینے و نظاره ڪنے
دلم ڪنار نمیآید این جدایے را
نمیشود به همین راحتے ڪناره ڪنے
قرار بود ڪه حافظ به خنده باز شود
نه این ڪه اشک بریزے و استخاره ڪنے
مباد خرمن مویت ز اشک خیس شود
مباد دامن شب را پُر از ستاره ڪنے
«رسید مژده ڪه ایام غم نخواهد ماند»
نشد ڪه فال بگیرے و زود پاره ڪنے
۴.۸k
۱۲ آذر ۱۳۹۹
دیدگاه ها (۳)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.