فیروزه میزانی شاعر تهرانی
استاد بانو "فیروزه میزانی"، شاعر، روزنامه‌نگار، نویسنده و مترجم معاصر، زاده‌ی ۲۱ آذر ۱۳۲۹ خورشیدی، در تهران است.
نخستین اشعار وی در مجله‌ی تماشا به سال ۱۳۵۴ و ماهنامه‌ی ادبی رودکی به چاپ رسیده است.
ایشان دانش‌آموخته‌ی رشته‌ی مدیریت از تهران و رشته‌ی ادبیات تطبیقی دانشگاه یوتا در امریکا است.
وی یکی از شاعران مطرح موج ناب است، که توسط "منوچهر آتشی" در سال‌های دهه‌ی ۱۳۵۰ بنیان گذاری شد، و از او به عنوان یکی از تأثیرگذارترین و مهمترین شاعران زن در شعر معاصر نام برده می‌شود.
▪کتاب‌شناسی:
- طراوت آواره در دگردیسی - ۱۳۵۷
- شعر به دقیقه اکنون (سه جلد) - ۱۳۷۶ و ۱۳۷۰ و ۱۳۶۸
- حسودی به سنگ - ۱۳۷۴
- شکل دیروزی‌ام ممکن نیست
- الهیه - ۱۳۷۳
و...
▪نمونه‌ی شعر:
(۱)
مرا صدا می‌زنند مرا
عبور درهم نام‌ها
و بادبان‌ها
از باغ‌های گمشده
صندوق‌ها و سردابه‌های سنگین
آیینه‌ها و آیین‌های شکسته
آن‌جا که نبوده‌ام
و من این جام
مشرفِ ایشان
بی‌رنگ بی‌حوصله
پیچیده در ترمه‌ی ابریشم
رو به بار نخل
و بازتاب تیره‌ی کافور
مرا کشنده‌ای‌ست که آویز ارتفاع من‌ست
و دهانش مدامِ هولِ گریه می‌گیرد
مرا که روی شانه‌های ایشان
هی برده می‌شوم
هی باز می‌گردم
عصر می‌شوم
صبح می‌شوم
شام می‌شوم
تا بارانی از نگاه‌ها
که با ارتفاع می‌گیرد
هر بار
که بریزد
اما و تا هرگز
چتر سنگی‌ام را
کسی نمی‌گشاید.
(۲)
آه دو آهوی سیاه
که در چراگاه سپیده بیدارید
آرام‌تر
گل‌های اطلسی
تا طلوع خواب
- که ستاره‌ای بیشتر نمانده -
شعرهای عاشقانه مرا
برای بادها
می‌خوانند.
(۳)
به خاک می‌رود
سهل
انسان که روئید
هزار گل می‌درد گریبانش
فریاد می‌شود
- غنچه -
آه ای انحنای آبی بالا
بنفشه‌ها
در خطوط بسته‌ی باغ
ما در حباب عصر تابستان
تشنه‌ایم
کاش کسی سیرابمان کند
از آب
عشق
منتظریم
تا عبور ابر
مدهوشمان کند.
گردآوری و نگارش:
#لیلا_طیبی (صحرا)
نخستین اشعار وی در مجله‌ی تماشا به سال ۱۳۵۴ و ماهنامه‌ی ادبی رودکی به چاپ رسیده است.
ایشان دانش‌آموخته‌ی رشته‌ی مدیریت از تهران و رشته‌ی ادبیات تطبیقی دانشگاه یوتا در امریکا است.
وی یکی از شاعران مطرح موج ناب است، که توسط "منوچهر آتشی" در سال‌های دهه‌ی ۱۳۵۰ بنیان گذاری شد، و از او به عنوان یکی از تأثیرگذارترین و مهمترین شاعران زن در شعر معاصر نام برده می‌شود.
▪کتاب‌شناسی:
- طراوت آواره در دگردیسی - ۱۳۵۷
- شعر به دقیقه اکنون (سه جلد) - ۱۳۷۶ و ۱۳۷۰ و ۱۳۶۸
- حسودی به سنگ - ۱۳۷۴
- شکل دیروزی‌ام ممکن نیست
- الهیه - ۱۳۷۳
و...
▪نمونه‌ی شعر:
(۱)
مرا صدا می‌زنند مرا
عبور درهم نام‌ها
و بادبان‌ها
از باغ‌های گمشده
صندوق‌ها و سردابه‌های سنگین
آیینه‌ها و آیین‌های شکسته
آن‌جا که نبوده‌ام
و من این جام
مشرفِ ایشان
بی‌رنگ بی‌حوصله
پیچیده در ترمه‌ی ابریشم
رو به بار نخل
و بازتاب تیره‌ی کافور
مرا کشنده‌ای‌ست که آویز ارتفاع من‌ست
و دهانش مدامِ هولِ گریه می‌گیرد
مرا که روی شانه‌های ایشان
هی برده می‌شوم
هی باز می‌گردم
عصر می‌شوم
صبح می‌شوم
شام می‌شوم
تا بارانی از نگاه‌ها
که با ارتفاع می‌گیرد
هر بار
که بریزد
اما و تا هرگز
چتر سنگی‌ام را
کسی نمی‌گشاید.
(۲)
آه دو آهوی سیاه
که در چراگاه سپیده بیدارید
آرام‌تر
گل‌های اطلسی
تا طلوع خواب
- که ستاره‌ای بیشتر نمانده -
شعرهای عاشقانه مرا
برای بادها
می‌خوانند.
(۳)
به خاک می‌رود
سهل
انسان که روئید
هزار گل می‌درد گریبانش
فریاد می‌شود
- غنچه -
آه ای انحنای آبی بالا
بنفشه‌ها
در خطوط بسته‌ی باغ
ما در حباب عصر تابستان
تشنه‌ایم
کاش کسی سیرابمان کند
از آب
عشق
منتظریم
تا عبور ابر
مدهوشمان کند.
گردآوری و نگارش:
#لیلا_طیبی (صحرا)
۱.۴k
۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.