بعد از مرگم..

بعد از مرگم
قلبم را خاک نکنید
هنوز آدمی درون آن
زنده است و نفس می‌کشد...!
بعد از مرگم
چشمانم را آرام تَر کنید
به یاد آن روزهایی که
تا خود صبح
شیشه پنجره چشمانم را
خیس می‌کردم...
بعد از مرگم
دستانم را محکم ببندید
که حتی زیر خاک هم
می‌ترسم جز یار
ناخواسته خاک مرده ای را
به آغوش بگیرم ...
بعد از مرگم
به نیکی از من یاد کنید
که در عشق ورزیدن
از دل به جان خسته رسیدم...