بخش هفدهم امید و آگاهی دو بال رهایی انسان

✨🌿 بخش هفدهم — امید و آگاهی؛ دو بالِ رهایی انسان 🌿✨

مردم این سرزمین، خسته‌اند اما هنوز ایستاده‌اند.
دست‌هایشان پینه بسته، ولی دل‌هایشان هنوز گرم است.
سال‌هاست وعده شنیده‌اند، اما هنوز ایمان دارند به فردایی بهتر.

اما تا کی؟
تا کی باید چشم به در باشند، و دل‌نگران نانِ شب؟
تا کی باید بارِ بی‌عدالتی را بر دوش بکشند، و در عوض، فقط سخنِ صبر بشنوند؟

🌟 امید را از دل مردم نباید گرفت.
این آخرین چراغ است در شب‌های تار.
ولی امیدِ بی‌آگاهی، فریب است، و آگاهیِ بی‌امید، یأس.
هر دو باید با هم باشند؛ دلِ روشن، و عقلِ بیدار.

💡 ای مسئولان!
مردمی که برای نان، برای کرامت، برای زندگی می‌جنگند، دشمن نیستند.
این‌ها همانانی‌اند که اگر دلشان آرام گیرد، کشور را از خاکستر هم دوباره می‌سازند.

دردِ مردم، فقط فقر نیست؛
احساسِ نادیده‌گرفته‌شدن است، حسِ بی‌پناهی‌ست، وقتی می‌بیند صدایش به جایی نمی‌رسد.

🌈 اما هنوز دیر نیست.
اگر گوش شنوا باشد، اگر نیت روشن باشد، نور بازمی‌گردد، و امید دوباره می‌روید.

بیایید به مردم بازگردیم،
به صداقت، به وجدان، به انسانیت.
که اگر دلِ مردم شکست، هیچ حکومتی در جهان پایدار نمی‌ماند.

✨
— ✍️ به قلم: دکتر بهرام محمدی
📘 صفحه و کانال: دفع جهل
@Dispellingignorance