ﮐﺎﺵ ﭼﻮﻥ ﭘﺎﺋﯿﺰ ﺑﻮﺩﻡ ...... ﮐﺎﺵ ﭼﻮﻥ ﭘﺎﺋﯿﺰ ﺑﻮﺩﻡ
ﮐﺎﺵ ﭼﻮﻥ ﭘﺎﺋﯿﺰ ﺑﻮﺩﻡ ...... ﮐﺎﺵ ﭼﻮﻥ ﭘﺎﺋﯿﺰ ﺑﻮﺩﻡ
ﮐﺎﺵ ﭼﻮﻥ ﭘﺎﺋﯿﺰ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻭ ﻣﻼﻝ ﺍﻧﮕﯿﺰ ﺑﻮﺩﻡ
ﺑﺮﮔﻬﺎﯼ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﻢ ﯾﮑﺎﯾﮏ ﺯﺭﺩ ﻣﯽ ﺷﺪ
ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﯾﺪﮔﺎﻧﻢ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ
ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﻡ ﭘﺮ ﺩﺭﺩ ﻣﯽ ﺷﺪ
ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺍﻧﺪﻭﻫﯽ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﭼﻨﮓ ﻣﯽ ﺯﺩ
ﺍﺷﮑﻬﺎﯾﻢ ﻫﻤﭽﻮ ﺑﺎﺭﺍﻥ
ﺩﺍﻣﻨﻢ ﺭﺍ ﺭﻧﮓ ﻣﯽ ﺯﺩ
ﻭﻩ ...... ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﭘﺎﺋﯿﺰ ﺑﻮﺩﻡ
ﻭﺣﺸﯽ ﻭ ﭘﺮ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺭﻧﮓ ﺁﻣﯿﺰ ﺑﻮﺩﻡ
ﺷﺎﻋﺮﯼ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ ...... ﺷﻌﺮﯼ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ
ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﻗﻠﺐ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﻌﻠﻪ ﻣﯽ ﺯﺩ
ﺩﺭ ﺷﺮﺍﺭ ﺁﺗﺶ ﺩﺭﺩﯼ ﻧﻬﺎﻧﯽ
ﻧﻐﻤﻪ ﯼ ﻣﻦ ......
ﻫﻤﭽﻮ ﺁﻭﺍﯼ ﻧﺴﯿﻢ ﭘﺮ ﺷﮑﺴﺘﻪ
ﻋﻄﺮ ﻏﻢ ﻣﯽ ﺭﯾﺨﺖ ﺑﺮ ﺩﻟﻬﺎﯼ ﺧﺴﺘﻪ
ﭘﯿﺶ ﺭﻭﯾﻢ :
ﭼﻬﺮﻩ ﯼ ﺗﻠﺦ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺟﻮﺍﻧﯽ .
ﭘﺸﺖ ﺳﺮ :
ﺁﺷﻮﺏ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﻋﺸﻘﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ
ﺳﯿﻨﻪ ﺍﻡ :
ﻣﻨﺰﻟﮕﻪ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺑﺪ ﮔﻤﺎﻧﯽ
ﮐﺎﺵ ﭼﻮﻥ ﭘﺎﺋﯿﺰ ﺑﻮﺩﻡ ...... ﮐﺎﺵ ﭼﻮﻥ ﭘﺎﺋﯿﺰ ﺑﻮﺩﻡ
ﮐﺎﺵ ﭼﻮﻥ ﭘﺎﺋﯿﺰ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻭ ﻣﻼﻝ ﺍﻧﮕﯿﺰ ﺑﻮﺩﻡ
ﺑﺮﮔﻬﺎﯼ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﻢ ﯾﮑﺎﯾﮏ ﺯﺭﺩ ﻣﯽ ﺷﺪ
ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﯾﺪﮔﺎﻧﻢ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ
ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﻡ ﭘﺮ ﺩﺭﺩ ﻣﯽ ﺷﺪ
ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺍﻧﺪﻭﻫﯽ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﭼﻨﮓ ﻣﯽ ﺯﺩ
ﺍﺷﮑﻬﺎﯾﻢ ﻫﻤﭽﻮ ﺑﺎﺭﺍﻥ
ﺩﺍﻣﻨﻢ ﺭﺍ ﺭﻧﮓ ﻣﯽ ﺯﺩ
ﻭﻩ ...... ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﭘﺎﺋﯿﺰ ﺑﻮﺩﻡ
ﻭﺣﺸﯽ ﻭ ﭘﺮ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺭﻧﮓ ﺁﻣﯿﺰ ﺑﻮﺩﻡ
ﺷﺎﻋﺮﯼ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ ...... ﺷﻌﺮﯼ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ
ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﻗﻠﺐ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﻌﻠﻪ ﻣﯽ ﺯﺩ
ﺩﺭ ﺷﺮﺍﺭ ﺁﺗﺶ ﺩﺭﺩﯼ ﻧﻬﺎﻧﯽ
ﻧﻐﻤﻪ ﯼ ﻣﻦ ......
ﻫﻤﭽﻮ ﺁﻭﺍﯼ ﻧﺴﯿﻢ ﭘﺮ ﺷﮑﺴﺘﻪ
ﻋﻄﺮ ﻏﻢ ﻣﯽ ﺭﯾﺨﺖ ﺑﺮ ﺩﻟﻬﺎﯼ ﺧﺴﺘﻪ
ﭘﯿﺶ ﺭﻭﯾﻢ :
ﭼﻬﺮﻩ ﯼ ﺗﻠﺦ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺟﻮﺍﻧﯽ .
ﭘﺸﺖ ﺳﺮ :
ﺁﺷﻮﺏ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﻋﺸﻘﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ
ﺳﯿﻨﻪ ﺍﻡ :
ﻣﻨﺰﻟﮕﻪ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺑﺪ ﮔﻤﺎﻧﯽ
ﮐﺎﺵ ﭼﻮﻥ ﭘﺎﺋﯿﺰ ﺑﻮﺩﻡ ...... ﮐﺎﺵ ﭼﻮﻥ ﭘﺎﺋﯿﺰ ﺑﻮﺩﻡ
۵۲۹
۰۲ فروردین ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۵)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.