به وقت دلتنگی😭😭😭

کوه بودی پشت ما و کوچ تو از این جهان
داغ سنگینی شده بر سینه های تنگ مان
ای امیر مهربانی.پادشاه معرفت
تر شده از دوری تو چشم هر پیر و جوان
پشت آن دریای آرام نگاه خسته ات
موج های بی امان درد را کردی نهان
از صبوری های تو هرچه بگویم باز هم
واژه ها کوتاه و کم هستند در توصیف آن
نمی دانم چرا هیچ گاه نتوانستم زره ایی از دوستت داشتنت را نشان دهم
چرا نگفتم پشتم به بودنت گرم است و دلم به لبخندهای پرمهرت
چرا نگفتم شبیه کوه می بینمت
کوهی که اگر نباشد فرومی ریزم
مهربان دوست داشتنی من!
ببخش که هیچ وقت نمیتوانم جای خالی ات را پر کنم
حتی زمانی که همه بدرقه ات کردند تا تو را به خاک های سرد بسپارند اشک های من هم کم بود برای بدرقه ی راهت
حتما دلم را در آن لحظات کنارت دیدی و صدای تپش های سرخش را شنیدی
حتما دیدی که چطور به در و دیوار سینه ام می کوبید تا خودش را به تو برساند
مهربان دوست داشتنی من آنقدر خوب بودی که یقین دارم آرامش کمترین هدیه ی خداوند به توست
یقینی که این روزها بزرگترین تسکین دلتنگی هایم شده وتنها دلخوشی ام درهجوم غم ها
مهربان دوست داشتنی من
آرامشت جاودانه بابای خوبم😭😭😭 بهشت سایبان سرت مهرخدا آرامش قلبت