زمستان است

زمستان است
نَفَس در سینه ها حبس است
زیرا که
به گرمایش بدن گرم است
که قدر هر نَفَس را
در دقایق ها نمی دانیم
که انسان دایما درگیر نَفسِ خویش
ببُِرد از یاد
آنجا را
که باید رفت
آن کاری که باید کرد
دمادم در کشاکش های این دنیای وانَفسا
زمان را زیر پا دارد
ولی قدرش نمی داند
نمی داند که پایان دارد هر چیزی؟
دَمی آید
به اسم بازدَم بیرون رَوَد هر دَم
چه می داند که در آخر
دَمی آید که برگردد؟!
کدامین بازدَم بیرون رَوَد
پایان بَرَد عُمرِ عزیزش را؟!
زمستان است
زمان در حلقه می پیچد
که بعد فصل سرد سال
بهار آید به زیبایی
تو ای انسان
چه می دانی
چندین بار
بهاری را
که خواهد آمد از عشقی خداوندی
خواهی دید!
زمستان است