می گه آدما چجوری صبور می شن؟! می گم: یاد می گیرن!

می‌گه چجوری؟! سکوت کردم و نگفتم غم‌ها رفته‌رفته آدم رو صبور می‌کنن، اونقدر صبور که یه روزی خودت تعجب می‌کنی از اونچه که هستی.
اما اون منتظر یه جواب بود، نگاش کردم و گفتم: وقتی میفتی توی یه تاریکی طولانی و هیچ نوری نیست باید با این سیاهی کنار بیای اون‌وقته که یاد می‌گیری صبور باشی.

می‌گه: بعد از این تاریکی نوری هم هست؟
می‌گم آره، وقتی که صبور بودن رو به خوبی یاد گرفته باشی...

🍃²³دی ماه¹⁴⁰⁰🍃
¹².⁵⁷