شاهنامهرازهاونمادهاکیومرث

#شاهنامه#رازهاونمادها#کیومرث ۴
شگرف و شگفت است توان اندیشه نیاکان ما و انگاره‌های ایشان از دوره‌های سپری شده یخبندان زمین!!

در بندهش (یهار۶۶ –ب۶۹) می‌خوانیم:
«کیومرث تکاور را به سی زمستان زندگی و شاهی مقدر شد»
چنین می نماید که این «سی زمستان»، سی دوران بزرگ یخبندان زمین بوده که واپسین آنها (یخبندان ریس) پیرامون یکسدهزار سال پیش پایان یافته!
این سی دوره یخبندان زمین، که در این گذر، نخستین جاندار تا نخستین گونه‌های مردم فرگشت یافت، در شاهنامه به «سی سال پادشاهی کیومرث» گزارده شده! (از یاد نبریم که پس از سرمای ریس، چهار دوره کوتاه‌تر یخبندان که ورم۱ تا ورم۴ نامیده شده، روی داد!)

در «مینوی خرد» (تفضلی – بنیاد فرهنگ۱۳۵۴ – ر۶۲) می‌خوانیم:

«و دیو زمستان در ایرانویج مسلط‌تر است، و از دین پیداست که در ایرانویج ده ماه زَمِستان و دو ماه تابستان است و در آن دو ماه تابستان نیز آب سرد و زمین سرد و گیاه سرد است.»

از سوی دیگر، «وندیداد» (فرگرد یکم- بند۳ و ۴) این دوران درازآهنگ سرماهای سرزمین نیاکان (ایرانویج) را چنین باز می‌نماید:

«من، اهورامزدا، از بهترین جایگاهها و شهرها که آفریدم، نخست ایرانویچ است که دارندۀ رود وانوهی‌داهیتی است. و اهریمن تباه کننده . . . در آن سرمای دیوآفریده پدیدار کرد. آنجا ده ماه زمستان است و دو ماه تابستان. زمستان سرد است برای آب، سرد است برای زمین، سرد است برای گیاه. در آنجا کانون زمستان است. همه جا سرما بدترین آفتها است.»

دنباله دارد.
https://t.me/ShahnamehToosi