به خیابونایی که از بارون خیس شده بودن نگاه میکردم

به خیابونایی که از بارون☔ خیس💦 💧 شده بودن نگاه👀 میکردم که گارسون قهوه ی🍵 تلخمو آورد !
بازم چشم👀 🌇 🌆 از پنجره نگرفتم !
همینجوری تو خیالاته💭 خودم غرق شده بودم
دونه دونه لحظاته زندگیم جلوی چشمم👀 مثله فیلمی🎥 📼 اکران میشد
بچگیه نچندان قشنگم 👶 😢
نوجونیه کسل کننده ام 👧 😖
جوونیه تلخم 👩 😶
همشون رو یه مرور کامل کردم
تنها چیزی که توی همشون مشترک بود
لبخند روی لبم بود 😊
که با این همه بلا و بدبختی که به سرم اومد بازم از روی لبام کنار نرفت !👩 😊
این لبخند برای بقیه معناهای مختلفی داشت:
یکی دیوونگیم در اثر این همه مشکل😅
دیگری خنده دار بودن بدبختیام😂
و کلی معناهای دیگه
ولی اون لبخند فقط یه معنا برام داشت :
من با شاد بودنم😄 ، با قوی بودنم💪 ، با صبور بودنم👍
از این دنیا🌏 و ادماش👤 👥 انتقام میگیرم👊 !
از این دنیا🌎 و ادمایی👤 👥 که سعی کردن این خنده😊 رو ازم بگیرن ، از اوناییکه به این لبخنده همیشگیم حسادت میکردن ، از اونایی که من ضعیف دیدن👎
از همشون !

شمایی که داری این نوشته ها رو میخونی 📝
اینو بدون که نه شکسته عشقی خوردم💔
نه عشقم ولم کرده 🏃 🚶
و نه حتی عاشق شدم ❤ ❎
این غم ها و مشکلات از جنسه خانوادگی👪 بود
از جنسه چیزایی سنگین تر و واقعی تر از یه عشقه یک ماهه !
غم ها و مشکلات و زجر هایی 13 ساله !
شمایی که این متن رو خوندی !
اینو بدون که من فقط 3 👶 سالم بود :)


ممنونم 🌹 🌺 🌷 🌸 از تمامه کسایی که نوشته ام رو خوندن 📝
امیدوارم حمایتم کنید تا نویسندگیمو📝 ادامه بدم
اولین چیزی که به عنوانه یه نویسندگی حسابش کردم این متن بود که چکیده ای از زندگیه 16 سالم بود !
از انتقاد ها و نظراتتون استقبال میکنم 😍 ❤

#رها
#نویسندگی
#زندگی_تلخ
#کامنت_پلیز