پَرچمی دیدَم به دستِ پَهلوانی بی بَدیل

پَرچمی دیدَم به دستِ پَهلوانی بی بَدیل
قامتِ پَرچم بلند و صاحبِ پَرچم جَمیل
لَعلِ لَـبهایش مُکَرَّم تَر زِ آبِ سَلسَبیل
پَــنجه اَژدر افـــکَن و قـــــامَت طَـــویل
گُفتمش مولا که هَستی ... ؟
گُفت فَخرِ جِبرِیل
گُفتمش نامَت بِگو ... ؟
دَرمانده ام اَجرت جَزیل ...
گُفت عَبّٰاسَم سِپَهسالار ، سُــلطانِ جَلیل
گُفتم ای بابُ الْحَوائِج دَردمَندم الْدَخیل
گفت دَرمانت برو از خواهرم زِینب بگیر ... ْ