مـــــن ، تـــــو ، او..

مـــــن ، تـــــو ، او..

⇦مـــــن بـــــه مدرســـــه میرفتـــــم تـــــا درس بخوانـــــم..
⇦تـــــو بـــــه مدرســـــه میرفتـــــی و بـــــه تـــــو گفتـــــه بودنـــــد بایـــــد دکتـــــر شـــــوی..
⇦او هـــــم بـــــه مدرســـــه میرفـــــت امـــــا نمـــــی دانســـــت چـــــرا.؟


⇦مـــــن پـــــول تـــــو جیبـــــی ام را هفتگـــــی از پـــــدرم میگرفتـــــم..
⇦تـــــو پـــــول تـــــو جیبـــــی نمی گرفتـــــی ، چـــــون همیشـــــه پـــــول در خانـــــه ی شمـــــا دم دســـــت بـــــود..
⇦او هـــــر روز بعـــــد از مدرســـــه کنـــــار خیابـــــان آدامـــــس میفروخـــــت..

معلـــــم گفتـــــه بـــــود انشـــــاء بنویسیـــــد ، موضـــــوع ایـــــن بـــــود علـــــم بهتـــــر اســـــت یـــــا ثـــــروت؟

⇦مـــــن نوشتـــــه بـــــودم علـــــم بهتـــــر اســـــت..
مـــــادرم مـــــی گفـــــت بـــــا علـــــم مـــــی تـــــوان بـــــه ثـــــروت رسیـــــد..
⇦تـــــو نوشته بـــــودی علـــــم بهتـــــر اســـــت..
شایـــــد پـــــدرت گفتـــــه بـــــود تـــــو از ثـــــروت بـــــی نیـــــازی..
⇦او امـــــا انشـــــاء ننوشتـــــه بـــــود برگـــــهء او سفیـــــد بـــــود..
خودکـــــارش روز قبـــــل تمـــــام شـــــده بـــــود..

معلـــــم آن روز او را تنبیـــــه کـــــرد..
بقیـــــه بچـــــه هـــــا بـــــه او خندیدنـــــد..

آن روز او بـــــرای تمـــــام نداشتـــــه هایـــــش گریـــــه کـــــرد..
هیـــــچ کـــــس نفهمیـــــد کـــــه او چقـــــدر احســـــاس حقـــــارت کـــــرد..

خـــــوب معلـــــم نمـــــی دانســـــت او پـــــول خریـــــد یـــــک خودکـــــار را نداشتـــــه ، شایـــــد معلـــــم هـــــم نمـــــی دانســـــت ثـــــروت و علـــــم گاهـــــی بـــــه هـــــم گـــــره مـــــی خورنـــــد ، گاهـــــی نمـــــی شـــــود بـــــی ثـــــروت از علـــــم چیـــــزی نوشـــــت...!

⇦مـــــن در خانـــــه ای بـــــزرگ مـــــی شـــــدم کـــــه بهـــــار تـــــوی حیاطـــــش بـــــوی پیـــــچ امیـــــن الدولـــــه مـــــی آمـــــد..
⇦تـــــو در خانـــــه ای بـــــزرگ مـــــی شـــــدی کـــــه شـــــب هـــــا در آن بـــــوی دستـــــه گـــــل هایـــــی مـــــی پیچیـــــد کـــــه پـــــدرت بـــــرای مـــــادرت مـــــی خریـــــد..
⇦او امـــــا در خانـــــه ای بـــــزرگ مـــــی شـــــد کـــــه در و دیـــــوارش بـــــوی سیگـــــار و تریاکـــــی را مـــــی داد کـــــه پـــــدرش مـــــی کشیـــــد..

ســـــال هـــــای آخـــــر دبیرستـــــان بـــــود..
بایـــــد آمـــــاده مـــــی شدیـــــم بـــــرای ساختـــــن آینـــــده..

⇦مـــــن بایـــــد بیشتـــــر درس مـــــی خوانـــــدم دنبـــــال کـــــلاس هـــــای تقویتـــــی بـــــودم..
⇦تـــــو تحصیـــــل در دانشگـــــاه هـــــای خـــــارج از کشـــــور برایـــــت آینـــــدهء بهتـــــری را رقـــــم میـــــزد..
⇦او امـــــا نـــــه انگیـــــزه داشـــــت نـــــه پـــــول..

درس را رهـــــا کـــــرد دنبـــــال کـــــار مـــــی گشـــــت..

روزنامـــــه چـــــاپ شـــــده بـــــود و هـــــر کـــــس دنبـــــال چیـــــزی در روزنامـــــه مـــــی گشـــــت..

⇦مـــــن رفتـــــم روزنامـــــه بخـــــرم کـــــه اسمـــــم را در صفحـــــهء قبولـــــی هـــــای کنکـــــور جستجـــــو کنـــــم..
⇦تـــــو رفتـــــی روزنامـــــه بخـــــری تـــــا دنبـــــال آگهـــــی اعـــــزام دانشجـــــو بـــــه خـــــارج از کشـــــور بگـــــردی..
⇦امـــــا او نامـــــش در روزنامـــــه بـــــود روز قبـــــل در یـــــک نـــــزاع خیابانـــــی کســـــی را کشتـــــه بـــــود.!

⇦مـــــن آن روز خوشحـــــال تـــــر از آن بـــــودم کـــــه بخواهـــــم بـــــه ایـــــن فکـــــر کنـــــم کـــــه کســـــی کســـــی را کشتـــــه اســـــت..
⇦تـــــو آن روز هـــــم مثـــــل همیشـــــه بعـــــد از دیـــــدن عکـــــس هـــــای روزنامـــــه آن را به کنـــــاری انداختـــــی..
⇦او امـــــا آنجـــــا بـــــود در بیـــــن صفحـــــات روزنامـــــه ، برای اولیـــــن بـــــار بـــــود کـــــه در زندگـــــی اش ایـــــن همـــــه بـــــه او توجـــــه شـــــده بـــــود..!!

چنـــــد ســـــال گذشـــــت ، وقـــــت گرفتـــــن نتایـــــج بـــــود..

⇦مـــــن منتظـــــر گرفتـــــن مـــــدارک دانشگاهـــــی ام بـــــودم..
⇦تـــــو مـــــی خواستـــــی بـــــا مـــــدرک پزشکـــــی ات برگـــــردی ، همـــــان آرزوی دیرینـــــهء پـــــدرت..
⇦او امـــــا هـــــر روز منت