پارت اول

#پارت_اول
تراشیدن ته ریش در موشن اینوست آره‌نا
کی‌روش - سنگال؛ ملاقات مجدد دشمنان ناگهانی
تیم ملی ایران امروز در حالی مقابل سنگال به میدان خواهد رفت که برد مقابل اروگوئه توانسته بخش زیادی از دلایل انتخاب سرمربی جدید تیم ملی را توجیه کند.
به گزارش "ورزش سه" آن‌قدر او را خوب می‌شناسیم که حتی می‌توانیم از روی ته‌ریش سفید صورتش پی به احوالات و دغدغه‌های فراوان این روزهایش ببریم. او روز بازی با اروگوئه فارغ از تمام تشریفات بازی‌های ملی با یکدست لباس ورزشی و صورتی اصلاح نکرده در کنار زمین حاضر شد، کاری که در تمام این سال‌ها کمتر از جانب او سراغ داشتیم مگر آنکه کارهای مهم‌تری داشته باشد.
آنچه مسلم است زمان کافی برای ساختن تیمی که بتواند یکی از گزینه‌های صعود به مرحله بعدی باشد را در اختیار ندارد، همان‌طور که بهانه‌ای هم برای این فرصت محدود نمی‌تواند داشته باشد، به همین جهت قصد دارد از ثانیه به ثانیه این مینی کمپ به قول خودش استفاده کند تا بتواند در بدترین حالت ممکن در صورت عدم صعود از حیثیت فوتبال ایران دفاع کند.
خبرهای دریافتی از اردوی اتریش حاکی از آن است که این سرمربی پرتغالی روزانه بیش از 10 ساعت را صرف آماده‌سازی تیم ملی و آنالیز رقبا کرده است و این تازه به‌غیر از ساعاتی است که در زمین با بازیکنان سپری می‌کند.
او ترک عادت نکرده است و همچنان وسواس عجیبی برای پرداختن به جزییات دارد، تا آنجا که حتی نبود فرصت کافی باعث نشده او دست از این عادت دیرینه‌اش بردارد و حتی به گفته برخی از بازیکنان حاضر در اردو ضریب حساسیت‌های او بیشتر شده که کمتر نشده است. (گفته می‌شود او در اولین روز حضورش در کمپ اتریش به قطر میله‌های دروازه ایراد گرفته و تا برطرف نشدن این ایراد سوت آغاز تمرینات را به صدا در نیاورده است.)
بدون شک اخبار عجیب‌وغریب آخرین اردوی تیم ملی در گرمای 40 درجه قطر تمام و کمال به دستش رسیده است و شاید همین نکته مزید علت شده تا بخواهد با برگزاری هرچه بهتر این اردو در جوار رشته‌کوه‌های آلپ، تفاوت‌های خود را با سرمربی قبلی به رخ بکشد.
به‌هرحال انگیزه شرکت در بزرگ‌ترین و باشکوه‌ترین کارناوال ورزشی دنیا، آن‌هم برای چهارمین مرتبه افتخار بسیار باارزشی بود که فردی با این درجه از جاه‌طلبی نمی‌توانست به‌سادگی و با بی‌تفاوتی از کنارش بگذرد و به همین منظور او تا حدی مجبور شده است تا قدری در رفتار و مانیفست خود انعطاف بیشتری به خرج دهد.
انتشار آن پست معروف، در صفحه شخصی‌اش از فضای صمیمانه رختکن تیم ملی، اگرچه ممکن است به لحاظ حرفه‌ای چندان توجیه‌پذیر نباشد، اما درکل ارزش آن را داشت و نمی‌توان صرفاً به این خاطر او را مواخذه کرد. درواقع کارلوس کی‌روش اگر به نسل حال حاضر تیم ملی ایران که خودش بیشترین نقش را در ظهورش ایفا کرده است ایمان راسخ نداشت، علی‌رغم تمامی جذابیت‌ها و افتخاراتش، هرگز پیشنهاد هدایت تیم ملی را نمی‌پذیرفت حتی اگر این پیشنهاد از جانب خانواده باشد.
فراموش نکنیم که برخی از رسانه‌های داخلی هنوز پس از گذشت دو سال "آلکنو" را به خاطر پذیرش هدایت تیم ملی در رقابت‌های المپیک سرزنش می‌کنند. این طیف از منتقدان سرمربی مطرح دنیا معتقدند پیش از هر چیزی او به دنبال حضور در رقابت‌های المپیک بود.
برتری مقابل یکی از قدرتمندترین اروگوئه‌های این چند سال اخیر و از آن بالاتر نمایش قابل‌قبول تیم ملی، فقط با چند جلسه نشان داد که هنوز هم می‌توان روی درایت این پرتغالی 70 ساله حساب باز کرد، یا به عبارتی، هنوز هم می‌توان پشت دست او بازی کرد. نقش او بی‌شباهت به نقش حرفه‌ای در بازی مافیا نیست، کسی که با درک درست از قواعد بازی و تحلیلش از ماجراهای روز تیمش را به بهترین نحو ممکن به جلو هدایت می‌کند.
#تیم_ملی_فوتبال_ایران