تاریخ جهان - 44
تاریخ جهان - 44
________________________________
به شایدگیِ (احتمالِ) فراوان ، در پیرامونِ (حدودِ) سال 8000 پیشازادروز (قبل‌میلاد) ، در تپه‌آسیاب ، ریختِ (شکلِ) نانوشتاریِ دینِ «مَزدا یَسنا» {مَزدیسنا}{مَزدا پرستی} پدید آمده بوده است ؛ که در آن «مَزدا» ، برابر است با : «سازوکاری (مکانیزمی) در سِرِشت (طبیعت) است ، که خودکارانه (بطور خودکار) ناترازیِ (عدم تعادلِ) پدید آمده در خود را ، از میان می‌برد ؛ و دوباره در خود ، ترازی (تعادل) را پدید می‌آورد».
به شایدگیِ (احتمالِ) فراوان ، چون نخستین موبدانِ «مَزدا یَسنا» ، از فراگیر شدنِ فرآوریشیوهء (شیوهء تولیدِ) «برده‌دارسالاری» در مصر ، آگاهی یافته بودند ؛ از همین گاهپیرامونی (محدودهء زمانی) ، نادرست خواندنِ آن ؛ و فراخواندنِ مصریان به روی‌آوردن به «خویشفرمائیگرائی» را آغاز کرده بوده‌اند.
«مزداپرستی» ، دارایِ نمادی است ، که برخی بنادرستی آنرا «نماد فروهر» و برخی دیگر آنرا بنادرستی «نماد اهورمزدا» نامیده‌اند . یادآوری می شود که در نخستین نمونهء این نماد ، سَرِ «هومنِ (انسانِ) مزدا پرست» ، از لبهء بالائی دو بال گسترده ، خیلی کم بالاتر آمده است ؛ ولی در نمونه‌هایِ سپسین (بعدی) ، سَر بالاتر آمد.
مینوهایِ (معنی‌هایِ) بخشهای «نَماد مَزدا یَسنا»:
________________________________________
1- نشانه رفتنِ دستِ راستِ «هومنِ (انسانِ) مزدا پرست» به سوی آسمان ، به این مینو (معنی) است که : آماج (هدف) هومن (انسان) ، باید «اهورا مزدا» {مزدایِ پاک} باشد.
2- بودن پرهونه‌ای (حلقه‌ای) کوچک در دستِ چپِ «هومنِ (انسانِ) مزدا پرست» ، پیمان (عهدِ) او برای پیروی از «اهورامزدا» {مزدایِ پاک} را نمایندگی می کند.
3- بودن دو بال در دو سوی این نماد ، توانمندی سرشتی (طبیعیِ) هومن (انسان) ، برای پیروی کردن از «اهورا مزدا» را نمایندگی می کند . با این نماد ، پیروی از «اهورا مزدا» با «پرواز به سوی آسمان» همانند دانسته شده است.
4- سه چین داشتنِ بالها و دُم ، سه دستور جاودانه «مزدا یسنا» ، یا همان «کردار نیک» ، «گفتار نیک» و «پندار نیک» را نمایندگی می کند ، و رازگونه بیان می دارد که تنها با به کنش (اجرا) درآوردنِ این سه دستور است که میتوان بسوی «اهورامزدا» پرواز کرد (از اهورا مزدا پیروی کرد).
5- مینویِ (معنیِ) پرهونهء (حلقهء) بزرگِ دورِ کمر ، اینستکه : در جهان (دنیا) ؛ پِیامدِ رفتار ، کردار و گفتارِ هر هومنی (انسانی) ، به خود او باز میگردد ؛ چونکه از هر سویِ این پرهونه (حلقه) که آغاز (شروع) به پیشروی (حرکت) کنیم ؛ باز به همان کانونِ (نقطه‌ء) نخست ، باز میگردیم . این پرهونه (حلقه) همچنین ، نمادِ بی پایانی «جهانِ خاکی» (دنیایِ مادی) و روزگار نیز هست.
ناگفته نباید بماند که دینِ «مَزدا یَسنا» ، امروزه بنامِ بزرگترین موبدِ آن ، زرتشت ، شناخته میشود.
________________________________
به شایدگیِ (احتمالِ) فراوان ، در پیرامونِ (حدودِ) سال 8000 پیشازادروز (قبل‌میلاد) ، در تپه‌آسیاب ، ریختِ (شکلِ) نانوشتاریِ دینِ «مَزدا یَسنا» {مَزدیسنا}{مَزدا پرستی} پدید آمده بوده است ؛ که در آن «مَزدا» ، برابر است با : «سازوکاری (مکانیزمی) در سِرِشت (طبیعت) است ، که خودکارانه (بطور خودکار) ناترازیِ (عدم تعادلِ) پدید آمده در خود را ، از میان می‌برد ؛ و دوباره در خود ، ترازی (تعادل) را پدید می‌آورد».
به شایدگیِ (احتمالِ) فراوان ، چون نخستین موبدانِ «مَزدا یَسنا» ، از فراگیر شدنِ فرآوریشیوهء (شیوهء تولیدِ) «برده‌دارسالاری» در مصر ، آگاهی یافته بودند ؛ از همین گاهپیرامونی (محدودهء زمانی) ، نادرست خواندنِ آن ؛ و فراخواندنِ مصریان به روی‌آوردن به «خویشفرمائیگرائی» را آغاز کرده بوده‌اند.
«مزداپرستی» ، دارایِ نمادی است ، که برخی بنادرستی آنرا «نماد فروهر» و برخی دیگر آنرا بنادرستی «نماد اهورمزدا» نامیده‌اند . یادآوری می شود که در نخستین نمونهء این نماد ، سَرِ «هومنِ (انسانِ) مزدا پرست» ، از لبهء بالائی دو بال گسترده ، خیلی کم بالاتر آمده است ؛ ولی در نمونه‌هایِ سپسین (بعدی) ، سَر بالاتر آمد.
مینوهایِ (معنی‌هایِ) بخشهای «نَماد مَزدا یَسنا»:
________________________________________
1- نشانه رفتنِ دستِ راستِ «هومنِ (انسانِ) مزدا پرست» به سوی آسمان ، به این مینو (معنی) است که : آماج (هدف) هومن (انسان) ، باید «اهورا مزدا» {مزدایِ پاک} باشد.
2- بودن پرهونه‌ای (حلقه‌ای) کوچک در دستِ چپِ «هومنِ (انسانِ) مزدا پرست» ، پیمان (عهدِ) او برای پیروی از «اهورامزدا» {مزدایِ پاک} را نمایندگی می کند.
3- بودن دو بال در دو سوی این نماد ، توانمندی سرشتی (طبیعیِ) هومن (انسان) ، برای پیروی کردن از «اهورا مزدا» را نمایندگی می کند . با این نماد ، پیروی از «اهورا مزدا» با «پرواز به سوی آسمان» همانند دانسته شده است.
4- سه چین داشتنِ بالها و دُم ، سه دستور جاودانه «مزدا یسنا» ، یا همان «کردار نیک» ، «گفتار نیک» و «پندار نیک» را نمایندگی می کند ، و رازگونه بیان می دارد که تنها با به کنش (اجرا) درآوردنِ این سه دستور است که میتوان بسوی «اهورامزدا» پرواز کرد (از اهورا مزدا پیروی کرد).
5- مینویِ (معنیِ) پرهونهء (حلقهء) بزرگِ دورِ کمر ، اینستکه : در جهان (دنیا) ؛ پِیامدِ رفتار ، کردار و گفتارِ هر هومنی (انسانی) ، به خود او باز میگردد ؛ چونکه از هر سویِ این پرهونه (حلقه) که آغاز (شروع) به پیشروی (حرکت) کنیم ؛ باز به همان کانونِ (نقطه‌ء) نخست ، باز میگردیم . این پرهونه (حلقه) همچنین ، نمادِ بی پایانی «جهانِ خاکی» (دنیایِ مادی) و روزگار نیز هست.
ناگفته نباید بماند که دینِ «مَزدا یَسنا» ، امروزه بنامِ بزرگترین موبدِ آن ، زرتشت ، شناخته میشود.
۱۶۸
۰۷ دی ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.