سرسبزی بهار اگر حق من نبود

سرسبزی بهار اگر حق من نبود
آیا کمی نسیم سحر حق من نبود؟
گیرم که اوج قله مجال عقاب‌هاست
دامان سبز کوه و کمر حق من نبود؟
یک عمر مثل کوه فقط ایستاده‌ام
افسوس! هیچ‌وقت سفر حق من نبود
هرکس ز جرعه‌ای ز تو سرمست می‌شود
جای شراب، خون جگر حق من نبود
زلفِ رهای یار در آغوش بادهاست
اما ز دور نیز نظر حق من نبود ...!