ویورس نامجون

ویورس نامجون
سلام.
آخرین تولد 20 سالگی من است.
نمی دانم به خاطر ماهیت شغلم است یا نه، اما تولد همیشه با کمی خجالت همراه است. فکر می کنم روز بی اهمیتی است، اما آنقدر خوشحالم و خوشحالم که خیلی ها صمیمانه به من تبریک می گویند.
من اغلب فکر می کنم که عشق چیزی است که به کسی یک نام می دهد. تا اینکه کیم نامجون به کیم نامجون تبدیل شد. شاید فقط یک روز از 365 روز باشد، اما این همه به لطف شماست که تولد من در 29 سالگی برای من فقط یک روز گذرا نشد.
من می خواهم فردی باشم که تا حد امکان صادق باشد، اما موجودات ناملموس و ملموس مانند طرفداران و خواننده ها واقعاً فراتر رفته و به چه چیزی تبدیل می شوند؟ آیا می توان همه چیز را زیر شبح دوستانه عشق تحمل کرد؟ من هنوز در حال تجربه ی فاش کردن چیزهایی هستم که به ضعف تبدیل می شوند و صداقت می کنند و صدمه می زنند، اما هنوز مطمئن نیستم.
قبلا هم گفته بودم که ناراحتم چون حرف زدن سخت تر و سخت تر می شود. من فکر می کنم این واقعیت هنوز باقی است. با این حال، آرام تر شده ام. وقتی سیل پیغام های صمیمانه ای را دریافت کردم که فکر می کردم یک بار در زندگی ام دریافت خواهم کرد، متوجه شدم که من که بدبینی و بیهودگی را فوق العاده می دانستم، فردی خوش بین هستم. آیا این یک معجزه نیست؟ این روزها، من با "Y Not" زندگی می کنم. من با به اشتراک گذاشتن خوش بینی ابراز شده از طریق عشقی که دریافت کردم با اطرافیانم زندگی می کنم