قسمت این بود بال و پر نزنی

قسمت این بود بال و پر نزنی
مرد بیمار خیمه‌ها باشی
حکمت این بود روی نی نروی
راوی رنج نینوا باشی

چقدر گریه کردی آقاجان!
مژه‌هایت به زحمت افتادند
قمری قطعه قطعه را دیدی
ناله‌هایت به لکنت افتادند

سربریدند پیش چشمانت
دشتی از لاله و اقاقی را
پس گرفتید از یزید آخر
علم با شکوه ساقی را؟

کربلا خاطرات تلخی داشت
ساربان را نمی‌بری از یاد
تا قیام ِ قیامت آقاجان
خیزران را نمی‌بری از یاد