عاشقانه

‍ ‍ کمی‌بامن مدارا کن‌که من‌بی عشق‌میمیرم
به هرجاقاصدی بینم سراغی ازتو میگیرم
کجا،بی‌من سفرکردی،نمیدانی‌که غمگینم؟
بدون ِ دیدنت اصلاً،ازاین دنیای بد، سیرم
وجودم‌غرق ِتنهایی،نبودت شکلِ‌یک‌غربت
دراین تنهایی وغربت،به پای مرگ،زنجیرم
خودم‌رادرخودم هردَم،چه نکبت‌بارمیبینم
دراین آیینه ی نکبت،ترَکهاخورده تصویرم
عجب بَدسرنوشتی شد،برای عمر ِ کوتاهم
خدایاخسته ام‌درخود،نظر نوکن به‌تقدیرم