لعنت ب تقدیر در مشتت نبآشد

لَعنَت بِہ تَقدیرے ڪِہ دَر مُشتَت نَبآشَد

دِل دادهِ باشےُ کَسے پُشتَت نَباشَد

فَرقے نَدارَد زِندِگے با مَرگ وَقتے

اَنگُشتَرِ عِشقِت دَر اَنگُشتِت نَباشَد