عاشقانه

یک عمر دویدیم و دویدیم و دویدیم
افسوس که روی مه دلدار ندیدیم
شور و شعف و عشق به ما هیچ ندادند
ما آخر این قائله انگار رسیدیم
سهم دل ما شد غم و اندوه و مرارت
از روز ازل تا به ابد رنج کشیدیم
هر روز گذشت از پی هم عمر به سر شد
یک روز ولی طعم محبت نچشیدیم
مایوس شدیم از همه در رهگذر عمر
از هر که که دور و برمان بود بریدیم
دل قصد سفر کرد ولی هر چه که رفتیم
با بال و پر خسته به مقصد نرسیدیم
وقتی تن خاکی به دل خاک سپردیم
در باز شد و از قفس بسته پریدیم !