رودکی پدرشعرپارسی موسیقیدان استادشاعران دوره

#رودکی   #پدر_شعر_پارسی   #موسیقیدان   #استادشاعران #دوره_سامانیان  
#Rudaki   #Persianpoet  
ابوعبدالله جعفر بن محمد بن حکیم بن عبدالرحمن بن آدم متخلص به رودکی و مشهور به استاد شاعران (زاده ۲۴۴، رودک - درگذشته ۳۲۹ هجری قمری) نخستین شاعر مشهور ایرانی-فارسی و پرکارترین در دوره سامانی در سده چهارم هجری قمری و استاد شاعران این قرن در ایران است.
او در روستایی به‌نام بَنُج رودک (پنجکنت در تاجیکستان امروزی) در ناحیه رودک در نزدیکی نخشب و سمرقند به دنیا آمد.
رودکی را نخستین شاعر بزرگ پارسی‌گوی و پدر شعر پارسی می‌دانند که به این خاطر است که تا پیش از وی کسی دیوان شعر نداشته‌است و این از نوشته‌های ایرانی عربی نویس هم عصر رودکی- ابوحاتم رازی مسجل می‌گردد. ریچارد فرای عقیده دارد که رودکی در تغییر خط از خط پهلوی به خط فارسی نقش داشته‌است. از تمام آثار رودکی که گفته می‌شود بیش از یک میلیون و سیصد هزار بیت و نیز شش مثنوی بوده‌است، فقط ابیاتی پراکنده به همراه چند قصیده، غزل و رباعی باقی‌مانده‌است.
در تذکره‌ها آمده رودکی چنگ نواز بوده‌است. می‌گویند توان و چیرگی رودکی در شعر و موسیقی به اندازه‌ای بوده‌است که نیروی افسونگری شعر و نوازندگی وی در ابونصر سامانی چنان تأثیر گذاشت که وی پس از شنیدن شعر «بوی جوی مولیان» بدون کفش، هرات را به مقصد بخارا ترک کرد. این داستان در کتاب چهار مقاله از نظامی عروضی آمده‌است.

Abu Abdollah Jafar ibn Mohammad Rudaki, was a Persian poet, and is regarded as the first great literary genius of the Modern Persian, who composed poems in the "New Persian" alphabet. Rudaki is considered as a founder of Persian classical literature. His poetry contains many of the oldest genres of Persian poetry including the quatrain. Only a small percentage of his extensive poetry has survived.

http://en.wikipedia.org/wiki/Rudaki