خویشفرمائیگرائی - 02
خویشفرمائیگرائی - 02
____________________________________________
«تپه‌آسیابی‌ها» (1) ، پس از اینکه در پیرامون (در حدود) سال 11000 پیشازادروز (قبل‌میلاد) ، برای نخستین بار در جهان ، در جائیکه امروزه شهرِ کرمانشاه است ، «فن‌شناسی (فن‌آوری) نوسنگی» (2) و فرآوریشیوهء (شیوهءتولید) «خویشفرمائیگرائی» (3) را نوآوری کردند ؛ رفته‌رفته (بتدریج) در سراسرِ «بلنددشتِ (فلاتِ) ایران» ، «میاندورودِ دجله‌فرات» ، «هاتیا» (آسیایِ صغیر یا آناتولی) ، کوه‌کاس (قفقاز) ، «فرارود» (ماوراء‌النهر) و «داهه» (4) قلمروی خود را گسترش دادند.
فرآوریشیوهء (شیوهءتولید) «خویشفرمائیگرائی» ، دارای سه ویژگیِ زیر بوده است:
1- ویژگی نخست ، آنستکه : دارایشِ (مالکیتِ) «ابزارهایِ فرآوری» (ابزارهایِ تولید) ، «کسین» (شخصی) است ؛ و بواژگانی دیگر ، همهء «کنشگران سودآورشی» (فعالان اقتصادی) ، دارایِ «ابزارهایِ فرآوریِ» (ابزارهایِ تولیدِ) ویژهء خود بوده‌اند . شاید بدانید که ، در فرآوریشیوهء پیش از «خویشفرمائیگرائی» ، که «برابری‌گرائی» بوده است ، دارایشِ (مالکیتِ) «ابزارهایِ فرآوری» (ابزارهایِ تولید) ، «همگانی» بوده است ؛ و بواژگانی دیگر ، «ابزارهایِ فرآوری» (ابزارهایِ تولید) ، دارائیِ همهء «کنشگران سودآورشی» (فعالان اقتصادی) بوده است (5).
2- ویژگی دوم ، آنستکه : در هنگامهء (دورهء) برپائیِ فرآوریشیوهء (شیوهء تولیدِ) «خویشفرمائیگرائی» ، «کنشگران سودآورشی» (فعالان اقتصادی) با روی آوردن به «همیارش» (تعاون) ، کارآوردها (محصولات) را فرآوریِ (تولیدِ) میکرده‌اند ؛ و بواژگانی دیگر ، در آنهنگام (آن دوره) ، «برده» ، «رعیت» ، و «مزدبگیر» (کارگر یا کارمند) ، یافت نمی شده است . یادآوری میشود که در فرآوریشیوهء پیش از «خویشفرمائیگرائی» ، که «برابری‌گرائی» بوده است نیز ، «کنشگران سودآورشی» (فعالان اقتصادی) با روی آوردن به «همیارش» (تعاون) ، کارآوردها (محصولات) را فرآوریِ (تولیدِ) میکرده‌اند.
3- ویژگی سوم ، آنستکه : ناهمانند با هنگامهء برپائی «برابری‌گرائی» ، که در آن ، هر کس به اندازهء نیازش ، از «کارآوردها» (محصولات) رِسِه (سهم) می برد ؛ در هنگامهء برپائی فرآوریشیوهء (شیوهءتولید) «خویشفرمائیگرائی» ؛ هر«کنشگرِ سودآورشی» (فعالِ اقتصادی) ، درخور با (متناسب با) اندازهء «سرمایه‌ء» خود ، و «کاری» که در روندِ فرآوری (تولید) ، انجام میداد ؛ از «کارآوردها» (محصولات) رِسِه (سهم) می‌برده است ؛ ولی رونَهِش (توجه) داشته باشید که این «ناهمانندیِ بهره‌مندیِ هومن‌ها (انسانها) از کارآوردها (محصولاتِ کار)» ، ناچیز بوده است ؛ و بواژگانی دیگر ، درآمدِ همهء «کنشگران سودآورشی» (فعالان اقتصادی) ، کم‌وبیش (تقریبا) ، یکسان بوده است.
(1) خواهشمندم که سرنامِ (عنوانِ) «تپه آسیاب» را در گوگل جستجو کنید ، و سپس نوشتارهء (مقالهء) ویکی‌پدیایِ فارسی دربارهء «تپه آسیاب» را باز کنید و بخوانید.
(2) https://en.wikipedia.org/wiki/Neolithic
(3) «خویشفرمائیگرائی» ، فرآوریشیوه‌ای (تولیدی‌شیوه‌ای) بوده است که در آن ، همهء «کنشگران سودآورشی» (فعالان اقتصادی) ، هم دارای «سرمایه» بوده‌اند و هم «کار» میکرده‌اند ؛ ولی کسی برایِ کسِ دیگری ، «کار» نمیکرده است ؛ بلکه همهء «کنشگران سودآورشی» (فعالان اقتصادی) ، با روی آوردن به «همیارش» (تعاون) ، کارآوردها (محصولات) را فرآوری (تولید) میکرده‌اند ؛ و درخور (متناسب) با اندازهء «سرمایه» و «کار» خود ، از کارآوردها (محصولات) بهره می‌برده‌اند . پایابراین (بنابراین) ، در فرآوریشیوهء (شیوهء تولیدیِ) «خویشفرمائیگرائی» ، بهره‌کشیِ «هومن از هومن» (انسان از انسان) ، یافت نمی‌شده است ؛ و بواژگانی دیگر ، در این فرآوریشیوه ، «مزدبگیر» (کارگر یا کارمند) ، «برده» ، و یا «رعیت» ، یافت نمی‌شده‌اند ؛ چونکه همهء کنشگرانِ سودآورشی (فعالانِ اقتصادی) ، «خویشفرما» بوده‌اند ، که درآمدشان ، بخشی از «ارزشِ فرآوری (تولید) شده» بوده‌است.
(4) https://en.wikipedia.org/wiki/Dahae
(5) https://wisgoon.com/pin/48361754/
____________________________________________
«تپه‌آسیابی‌ها» (1) ، پس از اینکه در پیرامون (در حدود) سال 11000 پیشازادروز (قبل‌میلاد) ، برای نخستین بار در جهان ، در جائیکه امروزه شهرِ کرمانشاه است ، «فن‌شناسی (فن‌آوری) نوسنگی» (2) و فرآوریشیوهء (شیوهءتولید) «خویشفرمائیگرائی» (3) را نوآوری کردند ؛ رفته‌رفته (بتدریج) در سراسرِ «بلنددشتِ (فلاتِ) ایران» ، «میاندورودِ دجله‌فرات» ، «هاتیا» (آسیایِ صغیر یا آناتولی) ، کوه‌کاس (قفقاز) ، «فرارود» (ماوراء‌النهر) و «داهه» (4) قلمروی خود را گسترش دادند.
فرآوریشیوهء (شیوهءتولید) «خویشفرمائیگرائی» ، دارای سه ویژگیِ زیر بوده است:
1- ویژگی نخست ، آنستکه : دارایشِ (مالکیتِ) «ابزارهایِ فرآوری» (ابزارهایِ تولید) ، «کسین» (شخصی) است ؛ و بواژگانی دیگر ، همهء «کنشگران سودآورشی» (فعالان اقتصادی) ، دارایِ «ابزارهایِ فرآوریِ» (ابزارهایِ تولیدِ) ویژهء خود بوده‌اند . شاید بدانید که ، در فرآوریشیوهء پیش از «خویشفرمائیگرائی» ، که «برابری‌گرائی» بوده است ، دارایشِ (مالکیتِ) «ابزارهایِ فرآوری» (ابزارهایِ تولید) ، «همگانی» بوده است ؛ و بواژگانی دیگر ، «ابزارهایِ فرآوری» (ابزارهایِ تولید) ، دارائیِ همهء «کنشگران سودآورشی» (فعالان اقتصادی) بوده است (5).
2- ویژگی دوم ، آنستکه : در هنگامهء (دورهء) برپائیِ فرآوریشیوهء (شیوهء تولیدِ) «خویشفرمائیگرائی» ، «کنشگران سودآورشی» (فعالان اقتصادی) با روی آوردن به «همیارش» (تعاون) ، کارآوردها (محصولات) را فرآوریِ (تولیدِ) میکرده‌اند ؛ و بواژگانی دیگر ، در آنهنگام (آن دوره) ، «برده» ، «رعیت» ، و «مزدبگیر» (کارگر یا کارمند) ، یافت نمی شده است . یادآوری میشود که در فرآوریشیوهء پیش از «خویشفرمائیگرائی» ، که «برابری‌گرائی» بوده است نیز ، «کنشگران سودآورشی» (فعالان اقتصادی) با روی آوردن به «همیارش» (تعاون) ، کارآوردها (محصولات) را فرآوریِ (تولیدِ) میکرده‌اند.
3- ویژگی سوم ، آنستکه : ناهمانند با هنگامهء برپائی «برابری‌گرائی» ، که در آن ، هر کس به اندازهء نیازش ، از «کارآوردها» (محصولات) رِسِه (سهم) می برد ؛ در هنگامهء برپائی فرآوریشیوهء (شیوهءتولید) «خویشفرمائیگرائی» ؛ هر«کنشگرِ سودآورشی» (فعالِ اقتصادی) ، درخور با (متناسب با) اندازهء «سرمایه‌ء» خود ، و «کاری» که در روندِ فرآوری (تولید) ، انجام میداد ؛ از «کارآوردها» (محصولات) رِسِه (سهم) می‌برده است ؛ ولی رونَهِش (توجه) داشته باشید که این «ناهمانندیِ بهره‌مندیِ هومن‌ها (انسانها) از کارآوردها (محصولاتِ کار)» ، ناچیز بوده است ؛ و بواژگانی دیگر ، درآمدِ همهء «کنشگران سودآورشی» (فعالان اقتصادی) ، کم‌وبیش (تقریبا) ، یکسان بوده است.
(1) خواهشمندم که سرنامِ (عنوانِ) «تپه آسیاب» را در گوگل جستجو کنید ، و سپس نوشتارهء (مقالهء) ویکی‌پدیایِ فارسی دربارهء «تپه آسیاب» را باز کنید و بخوانید.
(2) https://en.wikipedia.org/wiki/Neolithic
(3) «خویشفرمائیگرائی» ، فرآوریشیوه‌ای (تولیدی‌شیوه‌ای) بوده است که در آن ، همهء «کنشگران سودآورشی» (فعالان اقتصادی) ، هم دارای «سرمایه» بوده‌اند و هم «کار» میکرده‌اند ؛ ولی کسی برایِ کسِ دیگری ، «کار» نمیکرده است ؛ بلکه همهء «کنشگران سودآورشی» (فعالان اقتصادی) ، با روی آوردن به «همیارش» (تعاون) ، کارآوردها (محصولات) را فرآوری (تولید) میکرده‌اند ؛ و درخور (متناسب) با اندازهء «سرمایه» و «کار» خود ، از کارآوردها (محصولات) بهره می‌برده‌اند . پایابراین (بنابراین) ، در فرآوریشیوهء (شیوهء تولیدیِ) «خویشفرمائیگرائی» ، بهره‌کشیِ «هومن از هومن» (انسان از انسان) ، یافت نمی‌شده است ؛ و بواژگانی دیگر ، در این فرآوریشیوه ، «مزدبگیر» (کارگر یا کارمند) ، «برده» ، و یا «رعیت» ، یافت نمی‌شده‌اند ؛ چونکه همهء کنشگرانِ سودآورشی (فعالانِ اقتصادی) ، «خویشفرما» بوده‌اند ، که درآمدشان ، بخشی از «ارزشِ فرآوری (تولید) شده» بوده‌است.
(4) https://en.wikipedia.org/wiki/Dahae
(5) https://wisgoon.com/pin/48361754/
۱.۱k
۱۵ فروردین ۱۴۰۲
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.