من صبورم اما؛ بی دلیل از قفسِ کهنه ی شب می ترسم بی دلیل از همه ی تیرگی رنگِ غروب و چراغی که تو را از شبِ متروکِ دلم دور کند من صبورم اما آه ، این بغض گران صبر چه می داند چیست •••
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.