نقش پذیرش رهبر حق در قبولی اعمال نیک

نقش پذیرش رهبر حق، در قبولی اعمال نیک
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ
عبدالله بن یغور می گوید: به امام صادق (ع) عرض کردم: (من در میان مردم هستم و با آنها همواره تماس دارم، ولی تعجب بسیار می کنم از افرادی که پیرو شما نیستند و به دنبال فلان و فلان (طاغوتهای عصر) می روند اما دارای صفات خوبی مانند: درستکاری، امانت داری و وفای به عهد می باشند، ولی از سوی دیگر افرادی را می بینیم که پیرو شمایند و امامت شما را پذیرفته اند، اما راستگو و امانت دار و وفا کننده به عهد و پیمان نیستند!).
امام صادق (ع) با شنیدن این گفتار، راست نشست در حالی که نشانه خشم در چهره اش بود، فرمود:
(هرکس که تابع رهبر ستمگری است که از جانب خدا تعیین نشده، چنین کسی گر چه دینداری کند، دین ندارد و هر کس تابع امام بر حق باشد (گر چه در اعمالش کوتاه بیاید) بر او سرزنشی نیست). (105).
گفتم: براستی چنین است؟
فرمود: آری چنین است.
آنگاه فرمود: مگر سخن خدا را نشنیده ای که می فرماید:
الله ولی آمنوا یجرجهم من الظلمات الی النور
: (خداوند ولی و سرپرست کسانی است که ایمان آورده اند، آنها را از ظلمت ها به سوی نور بیرون می برد) (بقره - 257).
یعنی: از تاریکیهای گناهان به سوی نور توبه و آمرزش و نور ولایت و رهبری امامان حق و عادل که از جانب خدا تعیین شده اند.
سپس خدا می فرماید:
والذین کفروا اولیائهم الطاغوت یخرجونهم من النور الی ظلمات
: (ولی کسانی که کافر شدند، سرپرست های آنها، طاغوت می باشد که آنها را از نور به سوی ظلمتها بیرون می برد).
منظور از این آیه این است ک آنها دارای نور اسلام بودند، ولی چون از هر امام ستمگری که از جانب خدا تعیین نشده بود، پیروی کردند، به همین خاطر از نور اسلام به سوی تاریکیهای کفر کشیده شدند (و طبق قسمت آخر آیه فوق) خداوند آنها را اهل دوزخ معرفی می کند و می فرماید: فاولئک اصحاب النار هم فیها خالدون: (پس آنها اهل آتش هستند و در آن جاودانه خواهند ماند) (106) اصول کافی