ادبیات ایران

ادبیات ایران
مروری بر سبک اشعار و زندگی فروغ فرخزاد.
۸ دی هر سال مصادف است با تولد فروغ‌زمان فرخزاد معروف به فروغ فرخزاد یا فروغ. کسی که بی‌شک تاثیر زیادی بر شعر و ادب معاصر فارسی گذاشته است و شاعران بسیاری بعد از ملهم از او بودند، هستند و خواهند بود. سبک شعری و زندگی فروغ فرخزاد مختص به خودش است. خودش درباره سبک شعری فروغ فرخزاد می‌گوید: «اگر شعر من یک مقدار حالت زنانه دارد خوب این طبیعی است که به علت زن بودنم است، من خوش‌بختانه ‌یک زنم اما اگر پای سنجش ارزش‌های هنری پیش بیاید فکر کنم دیگر جنسیت نمی‌تواند مطرح باشد آن چیزی که مطرح است این است که آدم جنبه‌های مثبت وجود خودش را جوری پرورش دهد که به حدی از ارزش‌های انسانی برسد. اصل، کار آدم است، زن و مرد مطرح نیست. به هر حال من وقتی شعر می‌گویم آن‌قدرها به این موضوع توجه ندارم و اگر می‌آید خیلی ناآگاهانه و جبری است.»
آنچه زندگی فروغ فرخزاد را از دیگران متمایز می‌کند نگاه او به عالم و آدم است. نکته‌ی مهم در بررسی اشعار فروغ، این است که او اکنون فقط به عنوان یک شاعر مطرح نیست؛ بلکه بدل به یک جریان فکری شده است و آن جریان، همان است که او پیوسته بر آن تاکید می‌ورزیده و آرزوی اصلی او را شکل می‌داده‌است.
؛ “

در زندگی فروغ فرخزاد باید گفت که اولین سروده‌های او مربوط به سن یازده سالگی اش است. خودش می‌گوید در سنین ١٣ و ١۴ سالگی غزل‌های فراوانی سروده که هرگز آن‌ها را چاپ نکرد. فروغ فرخزاد در سال ۱۳۳۱ اولین مجموعه‌ی ۴۴ قطعه‌ای شعر خویش را به نام “اسیر” به چاپ رساند. او با انتشار این مجموعه در واقع دست به‌ یک سنت‌شکنی زده بود و از رهگذر همین سنت‌شکنی بود که مقدمات شهرت فروغ فراهم شد. او در اواخر سال ۱۳۴۲ مجموعه‌ی ٣١ قطعه‌ای “تولدی دیگر” را با تیراژ بالای سه هزار نسخه منتشر کرد. اشعار این مجموعه را به هیچ‌وجه نمی‌توان با مجموعه‌های پیشین او مقایسه کرد. در واقع این مجموعه را می‌توان تولد تازه‌ی وی در عالم شعر پنداشت. خود او نیز بارها به این نکته اشاره کرده بود که تنها مجموعه‌ی “تولدی دیگر” را درخور اعتنا می‌داند و آثار پیشین خود را، تنها تجربه‌های ناقص تلقی می‌کند. وی قطعه‌ی تقدیم‌نامه‌ی این مجموعه را به “ابراهیم گلستان” تقدیم کرده که خود بخشی از قطعه‌ی “تولدی دیگر” نیز می‌باشد:




که تو را در خود تکرارکنان
به سحرگاهان شکفتن‌ها و رستن‌های ابدی خواهد برد
من در این آیه تو را آه کشیدم، آه
من در این آیه تو را
به درخت و آب و آتش پیوند زدم»